“Tinanggap ng unang mga pilosopong Kristiyano ang ideya ng mga Griego na imortal ang kaluluwa, at ito ay nilalang ng Diyos at ipinasok sa katawan sa panahon ng paglilihi.”​—The New Encyclopædia Britannica (1988), Tomo 11, pahina 25.

“Ang kaluluwang magkasala ay mamamatay.”​—Ezekiel 18:4, Magandang Balita Biblia.

Tungkol sa paglalang sa unang kaluluwang tao, sinasabi ng Bibliya: “Pinasimulang anyuan ng Diyos na Jehova ang tao mula sa alabok ng lupa at inihihip sa mga butas ng kaniyang ilong ang hininga ng buhay, at ang tao ay naging isang kaluluwang [Hebreo, neʹphesh] buháy.”​—Genesis 2:7.

Ang salitang Hebreo na neʹphesh, na isinaling ‘kaluluwa’ ay nangangahulugang ‘isang nilalang na humihinga.’ Nang lalangin ang unang taong si Adan, hindi ipinasok ng Diyos sa kaniya ang isang imortal na kaluluwa kundi binigyan Niya ito ng puwersa ng buhay sa pamamagitan ng paghinga. Kaya sa Bibliya, ang ‘kaluluwa’ ay tumutukoy sa buháy na tao. Kung wala ang puwersa ng buhay na galing sa Diyos, ang kaluluwa ay mamamatay.​—Genesis 3:19; Ezekiel 18:20.

Dahil sa turo tungkol sa imortal na kaluluwa, bumangon ang mga tanong: Pagkamatay ng isang tao, saan napupunta ang kaniyang kaluluwa? Ano ang nangyayari sa kaluluwa ng masasamang tao? Nang tanggapin ng mga nag-aangking Kristiyano ang turo tungkol sa imortal na kaluluwa, inakay sila nito na tanggapin ang isa pang turo​—ang tungkol sa maapoy na impiyerno.

Ihambing ang mga talatang ito ng Bibliya: Eclesiastes 3:19; Mateo 10:28; Gawa 3:23