Bir böceğin uçabilmek, tırmanabilmek ve etrafında olup biteni algılayabilmek için kendini temiz tutması şarttır. Örneğin, anteninin kirli oluşu bir karıncanın yönünü bulmasını, iletişim kurmasını ve koku almasını zorlaştırır. Bu nedenle zoolog Alexander Hackmann şöyle diyor: “Kirli bir böceğe rastlamanıza imkân yok. Onlar kirlenmeyle başa çıkmanın yolunu bulmuşlar.”

 Şunu düşünün: Hackmann ve meslektaşları bir marangoz karınca türünün (Camponotus rufifemur) antenini temizlemek için kullandığı mekanizmayı incelediler. Ne keşfettiler? Karınca, antenlerine yapışmış farklı boyutlardaki tanecikleri temizlemek için bacağını bir tür kıskaç şeklini alacak şekilde büküyor ve antenlerini tek tek bu kıskacın içinden geçiriyor. Antene bulaşmış büyük kir parçacıkları bu kıskaçtaki kalın tüylere takılıyor. Daha küçük tanecikleri temizlemek için, kıskaçta ince dişli bir tarak bulunuyor, üstelik bu taraktaki aralıklar tam olarak karıncanın antenindeki tüylerin genişliğinde. Boyutları insan saçının çapının seksende biri kadar olan en küçük toz zerrecikleri temizlemek için ise kıskaçta daha da ince kıllı bir fırça var.

 Antenini temizleyen bir marangoz karıncayı izleyin

 Hackmann ve ekibi marangoz karıncaların antenlerini temiz tutmak için kullandığı bu mekanizmanın sanayide de kullanılabileceğini düşünüyor. Örneğin, en küçük kirlenmenin bile arızalara neden olabileceği hassas mikro elektronik parçaların ve yarı iletkenlerin üretimde temizliği sağlamak için benzer yöntemler kullanılabilir.

 Ne dersiniz? Marangoz karıncanın etkileyici anten temizleyicisi evrimle mi oluştu? Yoksa tasarlandı mı?