GENÇLER SORUYOR

Neden Kendimi Yaralıyorum?

OYNAT

Kendini yaralama nedir?

Kendini yaralamanın farklı türleri vardır. Deriyi yakma, morartma ve kesme bunlardan birkaçıdır. Kendini kesme kişinin, önüne geçilmez bir iç zorlanımla keskin bir cisim kullanarak bedenine zarar vermesidir. Bu makale özellikle kendini kesme davranışıyla ilgilidir, ancak ele alınan ilkeler kendini yaralamanın her türü için geçerlidir.

Bilgini test et: Doğru mu, yanlış mı?

Kendini kesme davranışı sadece kızlarda görülür.
Kendini kesme, Kutsal Kitabın Levioğulları 19:28’deki şu emrini çiğnemek anlamına gelir: “Bedeninizi yaralamayacaksınız.”

Doğru cevaplar:

Yanlış. Bu sorun kızlar arasında daha yaygın gibi görünse de, hem kendini kesme hem de kendini başka şekillerde yaralama erkeklerde de görülür.
Yanlış. Levioğulları 19:28, eski bir putperest ayinle ilgilidir; bu makalede ele alınan kendini yaralama davranışıyla ilgili değildir. Ancak tabii ki sevgi dolu Yaratıcımız kendimize zarar vermemizi istemez (1. Korintoslular 6:12; 2. Korintoslular 7:1; 1. Yuhanna 4:8).

Bunu neden yapıyorlar?

Bilgini test et: Sence hangisi doğru?

İnsanlar vücutlarının bazı yerlerini kesiyor, çünkü . . .

duygusal acılarıyla başa çıkmaya çalışıyorlar.
kendilerini öldürmeye çalışıyorlar.

Doğru cevap: A. Kendini kesme alışkanlığı olan çoğu kişi bunu ölmek istediği için yapmıyor, sadece hissettiği duygusal acıya bir son vermek istiyor.

Kendini kesme alışkanlığı olan bazı gençlerin bu konuda ne söylediğine bakalım.

Celia: “Beni rahatlatıyordu.”

Tamara: “Bir kaçış yolu gibiydi. Duygusal acı çekmektense fiziksel acı çekmeyi tercih ediyordum.”

Carrie: “Üzüntülü olmaktan nefret ediyordum. Vücudumu kestiğim zaman üzüntümü unutuyor, fiziksel acıma odaklanıyordum.”

Jerrine: “Kendimi yaraladığım zamanlar, çevremde olup bitenlerin neredeyse hiç farkında olmuyordum ve sorunlarımla uğraşmak zorunda kalmayacağımı düşünüyordum. Bu değişiklik bana iyi geliyordu.”

Böyle bir sorunun varsa bundan nasıl kurtulabilirsin?

Yehova Tanrı’ya dua etmek, iyileşme yolunda atacağın çok önemli bir adımdır. Kutsal Kitap şöyle der: ‘Tüm kaygılarınızı Tanrı’ya bırakın, çünkü O sizinle ilgileniyor’ (1. Petrus 5:7).

Öneri: Önce kısa dualarla başla; örneğin Yehova’ya sadece “Yardıma ihtiyacım var” diyebilirsin. Zamanla hislerini rahatça dile getirebilecek, ‘her tesellinin kaynağı olan Tanrı’ya’ içini dökebileceksin (2. Korintoslular 1:3, 4).

Dua sadece psikolojik bir yardım sağlamaz. Sevgi dolu Yaratıcınla gerçek bir iletişim kurmanın yoludur. O sana şu sözü veriyor: “Sana yardım edeceğim. Doğruluk getiren sağ elimle seni sımsıkı tutacağım” (İşaya 41:10).

Kendini kesme alışkanlığıyla mücadele eden birçok kişiye, anne babasıyla ya da güvendiği başka bir yetişkinle konuşmak da iyi geldi. Bunu yapan üç gencin neler dediğine bakalım.

Söyleşi

Diana, 21
Kathy, 15
Lorena, 17

Bu alışkanlığın kaç yaşında başladı?

Lorena: Sanırım 14 yaşındayken.

Diana: 18 yaşındayken. Ama bunu hep aynı sıklıkta yapmıyordum. Bazen bir iki hafta boyunca her gün derimi kesiyor, sonra bir ay neredeyse hiçbir şey yapmıyordum.

Kathy: 14 yaşındayken. Ancak hâlâ zaman zaman bu alışkanlığa yenik düştüğüm oluyor.

Neden kendine zarar vermek istiyordun?

Kathy: Kendimden nefret ediyordum ve bu duyguyla mücadele ediyordum. Kimsenin benimle kesinlikle arkadaş olmak istemeyeceğini düşünüyordum.

Diana: Bazen üzüntüm hayal kırıklığına, hayal kırıklığı da umutsuzluğa dönüşüyordu. Bu duygular o kadar yoğunlaşıyordu ki kendimi boğuluyormuş gibi hissediyordum. Sanki içimde dev bir canavar vardı ve dışarı çıkması için kendimi kesmem gerekiyordu.

Lorena: Bazen ciddi anlamda depresif ya da sinirli oluyordum, bazen de sadece moralim bozuk oluyordu. Bir hiç olduğumu düşünüyor, bu korkunç duygu karmaşasından kurtulmak istiyordum. Zaman zaman fiziksel acıyı hak ettiğime inanıyordum.

Kendine zarar vermen kendini daha iyi hissetmeni sağlıyor muydu?

Diana: Evet. Bunu yaptıktan sonra kendimi hafiflemiş hissediyordum, sanki üzerimden bir yük kalkmış gibi.

Kathy: Bu sanki bir ağlama şekli. Nasıl bazı insanlar hüngür hüngür ağladıktan sonra kendini daha iyi hissediyorsa, ben de kendimi kestikten sonra daha iyi hissediyordum.

Lorena: Kendimi yaralamak, içimdeki olumsuz duyguların oluşturduğu balonu sanki küçük bir iğneyle delmek gibiydi. Balon patlamıyor, sadece sönüyor ve tüm olumsuzlukları yavaş yavaş dışarı bırakıyordu.

Ne yaptığını başkalarına söylemekten korktun mu?

Lorena: Evet. İnsanlar benim tuhaf biri olduğumu düşünür diye korkuyordum. Ayrıca özel hayatımı başkalarının bilmesini istemiyordum.

Diana: İnsanlar her zaman bana güçlü olduğumu söylerdi ve ben de buna inanmaya devam etsinler istiyordum. Yardım istemenin bir yenilgi olacağını düşünüyordum.

Kathy: İnsanların berbat durumda olduğumu düşünmesinden korkuyordum çünkü bu kendimi daha da değersiz hissetmeme neden olacaktı. Üstelik kendime yaptığım bu şeyi hak ettiğimi düşünüyordum.

Bu alışkanlığı nasıl bıraktın? Senin için dönüm noktası neydi?

Lorena: Ne yaptığımı anneme söyledim. Ayrıca bir doktor olumsuz duygularımı kontrol etmeme yardımcı oldu. Birkaç kere bu alışkanlığa tekrar yenildim, ama kişisel Kutsal Kitap incelememi derinleştirmekten çok yarar gördüm. Ayrıca Kutsal Kitaptaki iyi haberi insanlara duyurma işine faal şekilde katılıyorum. Belki hep bir mücadele içinde olmam gerekecek. Ancak değersizlik duyguları ortaya çıktığında bu duyguların hayatımı kontrol etmemesi için elimden geleni yapıyorum.

Kathy: Yehova’nın Şahidi olan benden on yaş büyük bir arkadaşım, bir şeylerin ters gittiğini anladı ve ben de en sonunda ona sırrımı söyledim. Onun da bir zamanlar aynı sorunla mücadele ettiğini öğrenince çok şaşırdım. Onunla konuşmaktan çekinmedim çünkü o da aynı şeyleri yaşamıştı. Ayrıca bir doktordan yardım aldım; doktor nasıl bir süreçten geçtiğimi hem benim hem de anne babamın anlamasını sağladı.

Diana: Bir gün sevdiğim bir çiftin evindeydim ve arkadaşımın kocası bir şeylerin yolunda olmadığını fark etti. Kibarca sorunun ne olduğunu onlara söylememi istedi. Arkadaşım beni kendine doğru çekip küçükken tam da annemin yaptığı gibi kollarının arasına aldı. Ağlamaya başladım ve o da ağladı. Kendime yaptıklarımı onlara anlatmak zor oldu ama iyi ki anlatmışım.

Kutsal Kitap sana nasıl yardım etti?

Diana: Kutsal Kitap bununla tek başıma mücadele edemeyeceğimi anlamama yardım etti. Yehova Tanrı’nın yardımına ihtiyacım vardı (Özdeyişler 3:5, 6).

Kathy: Kutsal Kitabı okumak, ayrıca içindeki mesajın Yaratıcımızdan geldiğini bilmek beni çok rahatlatıyor (2. Timoteos 3:16).

Lorena: Etkilendiğim ayetler olduğunda onları bir deftere yazıyorum, böylece daha sonra onlar üzerinde derin düşünebiliyorum (1. Timoteos 4:15).

Seni özellikle etkileyen bir ayet var mı?

Diana: Özdeyişler 18:1 şöyle diyor: “Kendini toplumdan ayıran bencil arzularının peşine düşer; her hikmetli söze karşı çıkar.” Bazen insan içine karışmak zor geliyor ama bu ayet kendimi soyutlamanın tehlikeli olduğunu anlamamı sağlıyor.

Kathy: İki ayeti çok seviyorum: Matta 10:29 ve 31. İsa orada, tek bir serçe bile öldüğünde Yehova Tanrı’nın bundan haberi olduğunu söylüyor, sonra da şöyle diyor: “Korkmayın, çünkü siz serçelerden daha değerlisiniz.” Şu an bile bu sözleri okumak bana Yehova’nın gözünde değerli olduğumu hatırlatıyor.

Lorena: İşaya 41:9, 10’daki sözler benim için çok değerli. Yehova orada halkına şöyle diyor: ‘Seni reddetmedim. Korkma, çünkü Ben seninle beraberim. Sana güç vereceğim.’ Bu ayeti okuyunca kendimi güçlenmiş hissediyorum ve biliyorum ki Yehova beni seviyor ve her zaman yanımda.

Düşünülecek sorular

Yardım istemeye hazır olduğunda kime içini dökebilirsin?
Dualarında Yehova Tanrı’ya bu konuyla ilgili neler söyleyebilirsin?
Stresini ve endişelerini azaltmak için kendini yaralamak dışında yapabileceğin iki şey bulabilir misin?

Ayet defterim

Öneri: Yehova’nın sevgisini hissetmeni sağlayan ya da kendin ve hatalarınla ilgili dengeli bir bakış açısı kazanmana yardım edebilecek bir ayete rastladığında onu bir deftere yaz. Yanına da bu ayetin senin için neden anlamlı olduğunu gösteren bir iki cümle yaz. Başlamana yardımcı olmak için Diana, Kathy ve Lorena’nın faydalı bulduğu şu birkaç ayete bakabilirsin.

Romalılar 8:38, 39

“Bu ayetler ‘Daha kötüsü olamaz’ diye düşündüğüm zamanlarda bile Yehova’nın beni sevdiğini gösteriyor” (Diana).
Mezmur 73:23

“Böyle ayetler yalnız olmadığımı anlamamı sağlıyor. Sanki Yehova hemen yanı başımda” (Kathy).
1. Petrus 5:10

“Belki rahatlamak zaman alacak ve ‘kısa bir süre’ acı çekmemiz gerekecek. Ama sonuçta Yehova karşımıza çıkan ne olursa olsun dayanmamız için bizi güçlendirecek” (Lorena).