1-2. İsa son sözlerini söylerken ne durumdaydı?

MS 33 yılının 14 Nisan günüydü. İsa haksız yere suçlanmıştı, işlemediği bir suçtan dolayı mahkûm edilmişti, alaylara maruz kalmıştı, acımasızca işkence görmüştü ve sonra ellerinden ve ayaklarından direğe çivilenmişti. O haldeyken aldığı her nefes, söylediği her sözcük ona çok acı veriyordu. Fakat konuşması gerekiyordu, çünkü söyleyeceği çok önemli şeyler vardı.

² Şimdi İsa’nın işkence direği üzerinde ölürken söylediği sözleri inceleyelim ve alabileceğimiz derslere bakalım. Başka sözlerle onu ‘dinleyelim’ (Mat. 17:5).

3. İsa “Baba, onları bağışla” derken muhtemelen kimleri kastediyordu?

³ İsa ne dedi? İşkence direği üzerindeyken, “Baba, onları bağışla” dedi. İsa kimlerden bahsediyordu? Sonraki sözleri bunu anlamamıza yardım ediyor. O şöyle devam etti: “Ne yaptıklarını bilmiyorlar” (Luka 23:33, 34). Muhtemelen İsa onu ellerinden ve ayaklarından direğe çivileyen Romalı askerlerden bahsediyordu. Onlar İsa’nın gerçekten kim olduğunu bilmiyorlardı. Ayrıca İsa idamını istemiş, fakat sonradan kendisine iman edecek olan Yahudileri de düşünmüş olabilir (Elçi. 2:36-38). O yaşadığı haksızlıklara rağmen bu kişilere karşı öfkeli ve kindar bir tavır sergilemedi (1. Pet. 2:23). Bunun yerine, Yehova’dan kendisini öldürenleri bağışlamasını istedi.

4. İsa’nın kendisine kötü davrananları bağışlamaya istekli olmasından ne öğrenebiliriz?

 ⁴ İsa’nın sözlerinden ne öğrenebiliriz? İsa gibi biz de başkalarını bağışlamaya istekli olmalıyız (Kol. 3:13). Ailemiz de dahil bazı kişiler inançlarımızı ve yaşam tarzımızı anlamadıkları için bize muhalefet edebilir. Hakkımızda yalanlar söyleyebilir, bizi başkalarının önünde aşağılayabilir, yayınlarımızı yok edebilir, hatta bize fiziksel olarak zarar vereceklerini söyleyerek bizi tehdit edebilirler. Öfke beslemek yerine, bir gün hakikati anlayabilmeleri için Yehova’dan yüreklerini açmasını dileyebiliriz (Mat. 5:44, 45). Bazen bağışlamak bize zor gelebilir, özellikle de çok büyük bir haksızlığa uğradıysak. Ancak öfkenin ya da kinin yüreğimizde kök salmasına izin verirsek, kendimize zarar veririz. Bir hemşire şunları söyledi: “Bağışlamanın kötü davranışları görmezden gelmem ya da insanların bana zarar vermesine izin vermem anlamına gelmediğini fark ettim. Bağışlamak sadece kızgınlığı bırakmayı seçmektir” (Mezm. 37:8). Bağışlamaya karar verdiğimizde, yaşadığımız acı tecrübelerin bizi öfkeli biri haline getirmesine izin vermemiş oluruz (Efes. 4:31, 32).

5. İsa yanında ölmek üzere olan suçluya hangi sözü verdi? Neden?

⁵ İsa ne dedi? İsa’nın sağında ve solunda direğe çivilenmiş iki suçlu vardı. Önce ikisi de onu aşağıladı (Mat. 27:44). Ancak sonra birinin tutumu değişti. İsa’nın “hiçbir kötü şey” yapmadığını anladı (Luka 23:40, 41). Dahası İsa’nın diriltileceğine ve bir gün kral olarak hüküm süreceğine inandığını söyledi. Ölmek üzere olan İsa’ya, “Ey İsa, kral olduğunda beni hatırla” dedi (Luka 23:42). Ne büyük bir iman! İsa ona şöyle cevap verdi: “Gerçekten de bugün sana diyorum ki, sen benimle birlikte Cennette olacaksın” (Luka 23:43). * Fark ettiyseniz, İsa “sen” ve “ben” sözcüklerini kullanarak bizzat o adama kişisel bir söz verdi. İsa Babasının merhametli olduğunu bildiği için o suçluya bu ümidi verebildi (Mezm. 103:8).

6. İsa’nın, yanındaki suçluya söylediklerinden ne öğreniyoruz?

⁶ İsa’nın sözlerinden ne öğrenebiliriz? İsa Babasını kusursuz şekilde yansıtır (İbr. 1:3). Yehova bizi bağışlamaya ve bize merhamet etmeye isteklidir. Ancak bunun için, geçmişte yaptığımız kötü şeylerden gerçekten pişmanlık duymalı ve İsa Mesih’in fidyesine iman etmeliyiz (1. Yuhn. 1:7). Bazıları Yehova’nın, geçmişte yaptıkları hataları asla bağışlamayacağını düşünebilir. Siz de bazen böyle hissediyorsanız şunu düşünün: İsa ölmek üzereyken ona daha yeni iman etmeye başlamış suçluya merhamet gösterdi. Öyleyse Yehova, emirlerine uymak için elinden geleni yapan vefalı kullarına çok daha büyük bir merhamet göstermez mi? (Mezm. 51:1; 1. Yuhn. 2:1, 2).

7. Yuhanna 19:26, 27’ye göre İsa Meryem ve Yuhanna’ya ne dedi? Neden?

⁷ İsa ne dedi? (Yuhanna 19:26, 27’yi okuyun). İsa, muhtemelen dul olan annesinin ihtiyaçlarını düşünüyordu. Belki  kardeşleri Meryem’in fiziksel ve maddi ihtiyaçlarını karşılayabilirdi. Peki ya ruhi ihtiyaçları ne olacaktı? İsa’nın kardeşlerinin o sırada ona iman ettiğine dair herhangi bir kanıt yok. Ancak Yuhanna onun sadık bir elçisiydi ve en yakın dostlarından biriydi. İsa kendisi gibi Yehova’ya ibadet eden kişileri ruhi ailesi olarak görüyordu (Mat. 12:46-50). Bu nedenle, çok sevdiği annesini Yuhanna’ya emanet etti. Çünkü biliyordu ki, Yuhanna Meryem’in ruhi ihtiyaçlarıyla ilgilenecekti. Yuhanna’yı kastederek annesine “İşte oğlun!” dedi. Yuhanna’ya da “İşte annen!” dedi. O günden itibaren Yuhanna Meryem’in oğlu gibi oldu ve onunla öz  annesiymiş gibi ilgilendi. İsa, kendisine bebekliğinden beri sevgi ve şefkat gösteren ve ölürken de yanı başında olan bu değerli kadına gerçekten büyük bir sevgi gösterdi.

8. İsa’nın Meryem ve Yuhanna’ya söylediği sözlerden ne öğrenebiliriz?

⁸ İsa’nın sözlerinden ne öğrenebiliriz? İman kardeşlerimizle olan ilişkimiz, yakın aile fertlerimizle olan ilişkimizden daha güçlü olabilir. Ailemizdeki kişiler bize muhalefet edebilir, hatta bizi reddedebilirler. Fakat İsa’nın vaat ettiği gibi, Yehova’ya ve teşkilatına bağlı kalırsak kaybettiklerimizin ‘yüz katını’ kazanacağız. Birçok kardeşimiz bizim için sevgi dolu bir evlat, anne ya da baba gibi olacak (Mar. 10:29, 30). Ruhi ailemizdeki herkes Yehova’ya iman ediyor ve hem O’nu hem de birbirini çok seviyor. Bu sayede birlik içinde olabiliyoruz. Böyle bir ailenin bir parçası olmak size ne hissettiriyor? (Kol. 3:14; 1. Pet. 2:17).

9. İsa’nın Matta 27:46’da kayıtlı sözleri bize ne anlatıyor?

⁹ İsa ne dedi? Ölmeden hemen önce “Tanrım, Tanrım, beni neden bıraktın?” diye bağırdı (Mat. 27:46). Kutsal Kitap İsa’nın neden böyle söylediğini açıklamaz. Ancak bu sözlerin bize anlattığı bazı şeyler var. İsa bu şekilde Mezmur 22:1’deki peygamberlik sözünü yerine getirdi. * Ayrıca bu sözler Yehova’nın, Oğlunun etrafına onu koruyan bir ‘çit çevirmediğini’ açıkça gösterdi (Eyüp 1:10). İsa Babasının onu düşmanlarının eline tamamen bıraktığını anlamıştı. Böylece son nefesine kadar ve daha önce hiçbir insanın sınanmadığı ölçüde sınanacaktı. Ayrıca bu sözleri onun ölümü hak edecek hiçbir suç işlemediğini de ortaya koydu.

10. İsa’nın Babasına söylediği sözlerden ne öğrenebiliriz?

¹⁰ İsa’nın sözlerinden ne öğrenebiliriz? Bu sözlerden alabileceğimiz bir ders şu: Yehova’nın bizi iman sınavlarından korumasını beklememeliyiz. İsa son nefesine kadar sınanmıştı, biz de ölümle yüz yüze gelsek bile sadık kalmaya kararlı olmalıyız (Mat. 16:24, 25). Ancak Tanrı’nın gücümüzün ötesinde denenmemize izin vermeyeceğinden emin olabiliriz (1. Kor. 10:13). Alabileceğimiz başka bir ders de şu: İsa gibi biz de haksız yere acı çekebiliriz (1. Pet. 2:19, 20). İnsanlar bize kötü bir şey yaptığımız için değil, dünyaya ait olmadığımız ve hakikate şahitlik ettiğimiz için muhalefet ediyor (Yuhn. 17:14; 1. Pet. 4:15, 16). İsa Yehova’nın neden acı çekmesine izin verdiğini anlamıştı. Bazı sadık kişiler ise sınavlar yaşarken Yehova’nın bazı şeylere neden izin verdiğini anlamadılar (Hab. 1:3). Ancak merhametli ve sabırlı Tanrımız onların imansız olduğunu düşünmez. Onların aslında teselliye ihtiyacı vardır ve bunu sadece Yehova verebilir (2. Kor. 1:3, 4).

11. İsa Yuhanna 19:28’deki sözleri neden söyledi?

¹¹ İsa ne dedi? (Yuhanna 19:28’i okuyun). İsa neden “Susadım” dedi? Bunu “kutsal yazıların yerine gelmesi için”, yani Mezmur 22:15’teki sözler gerçekleşsin diye yaptı. Orada şöyle okuyoruz:  “Gücüm kalmadı, çömlek parçası gibi kurudum, dilim damağıma yapıştı.” Ayrıca İsa, işkence direğine gerilmesi de dahil çektiği onca acıdan sonra muhtemelen çok susamıştı. Susuzluğunu gidermek için yardıma ihtiyacı vardı.

12. İsa’nın “Susadım” sözünden ne öğrenebiliriz?

¹² İsa’nın sözlerinden ne öğrenebiliriz? İsa ihtiyacını dile getirmeyi bir zayıflık olarak görmedi; biz de görmemeliyiz. Belki yardım istemeye alışkın olmayabiliriz. Fakat ihtiyacımız olduğunda bunu yapmaktan çekinmemeliyiz. Örneğin yaşımız ilerlemiş olabilir ya da hasta olabiliriz. Böyle bir durumda, markete ya da doktora gitmek için bir kardeşimizden yardım istememiz gerekebilir. Ya da moralimiz bozuk olabilir. Bir ihtiyarın ya da olgun bir kardeşimizin bizi dinlemesine veya ‘iyi sözlerle’ bize güç vermesine ihtiyaç duyabiliriz (Özd. 12:25). Unutmayalım ki, kardeşlerimiz bizi çok seviyor ve ‘sıkıntılı günlerde’ bize yardım etmek istiyor (Özd. 17:17). Ama onlar zihnimizi okuyamazlar. Biz bir şey söylemedikçe yardıma ihtiyacımız olduğunu bilemezler.

13. İsa ölene dek sadık kalarak neleri başardı?

¹³ İsa ne dedi? 14 Nisan günü, öğleden sonra saat 3 gibi, İsa yüksek sesle “İşte tamamlandı!” dedi (Yuhn. 19:30). O sadece birkaç dakika sonra ölecekti. Yehova’nın kendisinden beklediği her şeyi yerine getirmişti. İsa ölene dek sadık kalarak birçok şey başarmış oldu. İlk olarak, Şeytan’ın bir yalancı olduğunu kanıtladı. Şeytan ne yaparsa yapsın, kusursuz bir insanın sadakatini kusursuz şekilde koruyabileceğini gösterdi. İkinci olarak, hayatını fidye olarak vermiş oldu. Böylece kusurlu insanların Tanrı’yla iyi bir ilişkiye ve sonsuza dek yaşama ümidine sahip olmasını mümkün kıldı. Üçüncü olarak, Yehova’nın egemenliğinin doğruluğunu gösterdi ve Babasının ismini temize çıkardı.

14. Her gün ne yapmaya kararlı olmalıyız? Açıklayın.

¹⁴ İsa’nın sözlerinden ne öğrenebiliriz? Hayatta olduğumuz her gün sadakatimizi korumaya kararlı olmalıyız. Gilead Okulunda eğitmenlik yapmış olan Maxwell Friend biraderin söylediklerini düşünelim. O, bir uluslararası ibadette sadakatle ilgili bir konuşmada şunları söyledi: “Bugün yapabileceğiniz ya da söyleyebileceğiniz şeyleri yarına bırakmayın. Yarın hayatta olacağınızın bir garantisi var mı? Yaşadığınız her günü sonsuz yaşama layık olduğunuzu göstermek için son fırsatınız olarak görün.” Öyleyse her günümüzü sadakatimizi koruyabilmek için son fırsatımızmış gibi yaşayalım. Bunu yaparsak ölümle yüz yüze gelsek bile şunları söyleyebileceğiz: “Yehova, sadakatimi korumak, Şeytan’ın yalancı olduğunu kanıtlamak, ismini temize çıkarmak ve egemenlik hakkını savunmak için elimden gelenin en iyisini yaptım!”

15. Luka 23:46’ya göre İsa hangi şeyden emindi?

¹⁵ İsa ne dedi? (Luka 23:46’yı okuyun). O tam bir güvenle şöyle dedi: “Baba, ruhumu ellerine teslim ediyorum.” İsa geleceğinin Yehova’nın ellerinde olduğunu biliyordu ve Babasının onu hatırlayacağından emindi.

16. Joshua’nın yaşadıklarından ne öğreniyorsunuz?

 ¹⁶ İsa’nın sözlerinden ne öğrenebiliriz? Hayatınız tehlikeye girdiğinde bile Yehova’ya vefalı kalın. Bunu yapmak için ‘bütün yüreğinizle Yehova’ya güvenmelisiniz’ (Özd. 3:5). 15 yaşındaki Joshua kardeşimizin durumunu düşünelim. O, ölümcül bir hastalığa yakalanmıştı. Tanrı’nın kanununa aykırı tıbbi yöntemleri kabul etmeyi reddetti. Ölmeden kısa süre önce annesine şöyle dedi: “Anne, hayatım Yehova’nın ellerinde. . . . Şundan eminim ki, Yehova beni kesinlikle diriltecek. O benim yüreğimi biliyor ve O’nu gerçekten çok seviyorum.” * Her birimiz şu soru üzerinde düşünmeliyiz: “Hayatımı tehlikeye sokan bir iman sınavıyla karşılaşırsam, Yehova’nın beni hatırlayacağına güvenip yaşamımı O’nun ellerine bırakacak mıyım?”

17-18. Hangi dersleri aldık? (“ İsa’nın Son Sözlerinden Öğrendiklerimiz” başlıklı çerçeveye de bakın.)

¹⁷ İsa’nın son sözlerinden gerçekten çok önemli dersler aldık. Bu makale bize şunları hatırlattı: Başkalarını bağışlamalıyız ve Yehova’nın bizi bağışlayacağına güvenmeliyiz. Çok ayrıcalıklıyız; çünkü ihtiyacımız olduğunda bize yardım etmeye hazır harika bir ruhi ailemiz var. Fakat biz de çekinmeden onlardan yardım istemeliyiz. Yehova’nın karşılaşacağımız her tür sınava dayanmamıza yardım edeceğini biliyoruz. Her günümüzü Yehova’ya sadık kalmak için son fırsatımızmış gibi yaşayalım. Ve hayatımızın Yehova’nın ellerinde güvende olduğundan emin olalım.

¹⁸ Gerçekten de İsa’nın işkence direğindeyken söylediği son sözler çok anlamlı. Aldığımız dersleri uygularsak Yehova’nın Oğluyla ilgili söylediği “Onu dinleyin” sözlerine itaat etmiş oluruz (Mat. 17:5).