DAMI’NİN HİKÂYESİ

Başta basit bir baş ağrısı sandık. Ama sonra ağrı şiddetlenince annem ambulans çağırdı. Sağlık görevlilerinin babamı götürdüğü sahne hâlâ gözümün önünde. O an için bunu bilmiyordum ama bu babamı son görüşüm oldu. Üç gün sonra anevrizmadan öldü. Henüz altı yaşındaydım.

Yıllarca babamın ölümü nedeniyle kendimi suçladım. Sağlık görevlilerinin babamı götürdüğü sahneyi tekrar tekrar gözümde canlandırır ve kendime şunu sorardım: “Neden orada öyle dikilip kaldım? Neden bir şeyler yapmadım?” Sağlık sorunları yaşayan yaşlı kişileri gördüğümde “Onlar hayatta ama babam değil. Neden?” diye sorardım. Annem hissettiklerimi dile getirmem konusunda bana yardımcı oldu. Ayrıca bizim gibi Yehova’nın Şahidi olan iman kardeşlerimizden çok büyük bir destek görüyoruz.

Bazı insanlara göre bir kişi yaşadığı trajik olaydan sonra acı çeker ama zamanla kendini toparlar. Bu durum benim için geçerli değildi. Ergenlik çağımın başlarına kadar yas tutmadım.

Anne ya da babasını kaybeden gençlere tavsiyem şu: Yaşadıklarınızı birine anlatın. En sağlıklısı duygularınızı olabildiğince çabuk dışa vurmanız.

Hayatımın dönüm noktalarında babamın yanımda olmaması bana çok zor geliyor. Fakat Kutsal Kitaptaki Vahiy 21:4 ayeti beni çok teselli ediyor. Orada şu vaat yer alıyor: “[Tanrı gözlerimizden] bütün gözyaşlarını silecek. Artık ölüm olmayacak, artık matem, feryat ve acı da olmayacak.”

DERRICK’İN HİKÂYESİ

Babamla balık tutmak ve dağlarda kamp yapmak en güzel anılarım arasında. Babam dağları çok severdi.

Bir süredir kalbinde sorunlar vardı. Çocukken onu hastanede bir iki kere ziyaret ettiğimi hatırlıyorum. Ama hastalığının ne kadar ciddi olduğunu anlamamıştım. Ben dokuz yaşındayken babam öldü.

O öldükten sonra çok ağladım. Sanki nefes alamıyordum. Kimseyle konuşmak istemiyordum. Daha önce kendimi hiç bu kadar kötü hissetmemiştim, içimden hiçbir şey yapmak gelmiyordu. Üyesi olduğum kilise gençlik grubundakiler başta benimle ilgilendi ama bu fazla uzun sürmedi. Onlar “Babanın eceli gelmiş”, “Tanrı onu aldı”, “O  göğe gitti” gibi şeyler söylerdi. Ancak bu sözlerin bir yardımı olmazdı. Kutsal Kitabın bu konuda ne dediği hakkında ise hiçbir fikrim yoktu.

Bir süre sonra annem, ardından da ben ve ağabeyim Yehova’nın Şahitleriyle Kutsal Kitabı incelemeye başladık. Ölülerin durumuyla ilgili gerçekleri ve Tanrı’nın dirilmeyle ilgili harika vaadini öğrendik (Yuhanna 5:28, 29). Fakat bana en çok yardım eden ayet İşaya 41:10 oldu. Orada Tanrı şöyle diyor: “Korkma, çünkü Ben seninle beraberim. Etrafına bakınıp durma, çünkü Ben senin Tanrınım. Sana güç vereceğim. Sana yardım edeceğim.” Yehova’nın benimle olduğunu bilmek beni çok teselli etti, hâlâ da ediyor.

JEANNIE’NİN HİKÂYESİ

Annem kanserden öldüğünde ben yedi yaşındaydım. O gün olanlar sanki gerçek değildi. Annem evde ölmüştü. Dedemler de gelmişti. Herkesin çok sakin olduğunu hatırlıyorum. Bir de akşam yemeğinde yağda yumurta yaptıklarını hatırlıyorum. Sanki hayatım alt üst oluyordu ve ben film izler gibi bunu dışarıdan izliyordum.

O zamandan itibaren güçlü olup kardeşim için ayakta durmayı kendime görev edindim. Ve bu, duygularımı derinlere gömmeme neden oldu. Hâlâ bana acı veren duyguları bastırma eğilimim var. Aslında bunun bana zarar verdiğinin farkındayım.

O sıralarda Yehova’nın Şahitlerinin ibadetlerine yeni katılmaya başlamış olsak da onlar bize bir aile gibi kucak açtı. Gösterdikleri sevgi ve desteği unutamam. Babam koca bir yıl boyunca hiç yemek pişirmek zorunda kalmadı çünkü birileri hep kapımıza yemek bırakıyordu.

Beni etkileyen ayetlerden biri Mezmur 25:16, 17 oldu. Orada mezmur yazarı Tanrı’ya şöyle yakarıyor: “Ne olur yüzüme bak, bana lütfet; çünkü yalnız ve acılıyım. Yüreğimdeki sıkıntılar çoğaldı; üzerimdeki baskılardan kurtar beni ne olur.” Üzgün olduğumda asla yalnız olmadığımı, Tanrı’nın yanımda olduğunu bilmek beni çok rahatlatıyor. Kutsal Kitabın yardımıyla yola devam edebiliyorum ve teselli veren dirilme vaadi gibi olumlu şeylere odaklanabiliyorum. Çok güzel bir ümidim var: Annemi cennet yeryüzünde kusursuz bir sağlıkla yeniden göreceğim ve onu daha yakından tanıyacağım (2. Petrus 3:13).

Kutsal Kitap ölüm acısı çekenleri nasıl teselli eder? Bu sorunun cevabını “Sevdiğiniz Biri Öldüğünde” başlıklı yayında bulabilirsin. Bu yayını www.dan124.com sitesinde YAYINLAR > KİTAPLAR & ÇEŞİTLİ YAYINLAR kısmından ücretsiz olarak indirebilirsin.