Mukaddes Ruhu Kişisel Yardımcım Yapıyor muyum?

TANRI’NIN mukaddes ruhunun ne olduğu konusunda halkın yanı sıra teologlar da çeşitli görüşlere sahiptir. Ancak, böyle bir belirsizliğe hiç gerek yoktur. Çünkü, Tanrı’nın Sözü mukaddes ruhun ne olduğunu net biçimde açıklar. O bazılarının iddia ettiği gibi bir kişi değil, Tanrı’nın, iradesini gerçekleştirmek üzere kullandığı güçlü faal kuvvetidir.—Mezmur 104:30; Resullerin İşleri 2:33; 4:31; II. Petrus 1:21.

Mukaddes ruhun Tanrı’nın amaçlarının gerçekleşmesiyle çok yakından ilgisi olduğundan, onun kişisel yardımcımız olmasını ve yaşamımızın onunla uyumlu olmasını istemeliyiz.

Neden Bir Yardımcı Gerekli?

İsa yeryüzünden ayrılacağını bildiğinden öğrencilerine şu güvenceyi verdi: “Ben de Baba’dan dileyeceğim ve O, sonsuza dek sizinle birlikte olsun diye size başka bir Yardımcı, . . . . verecek. . . . . Çünkü O aranızda yaşıyor ve içinizde olacaktır.” Sonra tekrar şöyle dedi: “Size gerçeği söylüyorum, benim gidişim sizin yararınızadır. Gitmezsem, Yardımcı size gelmez. Ama gidersem, O’nu size gönderirim.”—Yuhanna 14:16, 17; 16:7, Müjde.

İsa öğrencilerine şu talimatla önemli bir görev verdi: ‘Bundan dolayı gidin ve bütün milletlerden insanları öğrenci yapın, onları Baba, Oğul ve mukaddes ruhun ismiyle vaftiz edin; size emrettiğim bütün şeyleri tutmalarını onlara öğretin. Ve işte! Bu ortamın sona erişine kadar bütün günler sizinle beraberim.’ (Matta 28:19, 20) Bu kolay bir görev değildi; çünkü bunu yerine getirirken muhalefetle karşılaşacaklardı.—Matta 10:22, 23.

Cemaatin dışında muhalefetle karşılaşırlarken, içinde de sürtüşmeler olacaktı. Pavlus yaklaşık MS 56’da, İsa’nın Roma’daki takipçilerine şunları yazdı: “Ey kardeşler, öğrendiğiniz talime karşı gelen ayrılıklara ve sürçmelere sebep olanlara dikkat etmenizi sizden rica ederim; ve onlardan çekinin.” (Romalılar 16:17, 18) Bu durum resullerin ölümünden sonra daha da kötüye gidecekti. Pavlus şöyle uyardı: “Biliyorum ki, ben gittikten sonra, sürüyü esirgemiyen azgın kurtlar aranıza girecektir; ve şakirtleri artlarınca çekmek için sapık şeyler söyliyen adamlar kendi aranızdan çıkacaklardır.”—Resullerin İşleri 20:29, 30.

Bu engelleri aşabilmek için Tanrı’nın yardımına ihtiyaç vardı. İsa aracılığıyla bu yardım sağlandı. Diriltildikten sonra, MS 33 yılının Pentikost gününde yaklaşık 120 takipçisinin ‘hepsi mukaddes ruhla doldu’.—Resullerin İşleri 1:15; 2:4.

İsa’nın öğrencileri bu olayda, dökülen mukaddes ruhun onun kendilerine vaat ettiği yardım olduğunu fark ettiler. Böylece İsa’nın sağladığı yardımın ne olduğunu kuşkusuz daha iyi anladılar: “Ama Baba’nın benim adımla göndereceği Yardımcı, Kutsal Ruh, size her şeyi öğretecek, bütün söylediklerimi size hatırlatacak.” (Yuhanna 14:26, Müjde) İsa aynı zamanda onun ‘yardımcı, yani Gerçeğin Ruhu’ olduğunu söyledi.—Yuhanna 15:26, Müjde.

Ruh Nasıl Bir Yardımcıdır?

Ruh yardımcı olarak birkaç yolla hizmet edecekti. İlk olarak, İsa onun kendisinin öğrettiği şeyleri öğrencilerinin hatırlamalarına yardım edeceğini söyledi. Fakat o, sadece sözcükleri hatırlamalarına yardım edilmesini değil, daha  fazlasını kastediyordu. Ruh İsa’nın öğrettiklerinin derin anlamını ve önemini kavramalarına yardım edecekti. (Yuhanna 16:12-14) Kısacası, ruh onları hakikatle ilgili daha iyi bir anlayışa yöneltecekti. Resul Pavlus sonra şöyle yazdı: “Allah onları bize Ruh ile keşfetti; çünkü Ruh bütün şeyleri, Allahın derin şeylerini bile araştırır.” (I. Korintoslular 2:10) İsa’nın meshedilmiş takipçilerinin tam bilgiyi başkalarına iletebilmeleri için sağlam temele dayanan bir anlayışa gereksinimleri vardı.

İkinci olarak, İsa öğrencilerine dua etmeyi ve bunu çok sık yapmalarını öğretti. Bazen ne için dua etmeleri gerektiğinden emin olmazlarsa ruh onlar için aracılık yapacak ya da yardım edecekti: “Böylece de Ruh bizim zayıflığımıza yardım eder; çünkü lâzım olduğu gibi nasıl dua edeceğimizi bilmeyiz; fakat Ruh kendisi ifade olunamaz ahlarla bizim için şefaat eder.”—Romalılar 8:26.

Üçüncü olarak ise, ruh İsa’nın takipçilerinin hakikati açıkça savunmasına yardım edecekti. İsa şöyle uyardı: “Onlar sizi meclislere verecekler, ve havralarında sizi dövecekler; evet, onlara ve Milletlere şehadet için benim yüzümden valilerin ve kıralların önüne götürüleceksiniz. Fakat onlar sizi ele verdikleri zaman, nasıl veya ne söyliyeceğinizden kaygı çekmeyin; çünkü ne söyliyeceğiniz o saatte size verilecektir. Zira söyliyen siz değilsiniz, fakat sizde söyliyen Babanızın Ruhudur.”—Matta 10:17-20.

Mukaddes ruh aynı zamanda İsa’nın takipçilerinin cemaatinin tanınmasına ve onun mensuplarının kişisel olarak hikmetli kararlar vermesine de yardım edecekti. Şimdi konunun bu iki yönünü daha ayrıntılı şekilde ele alarak günümüzde bizim için taşıdığı önemi görelim.

Tanıtıcı Bir İşaret Olarak Hizmet Ediyor

Yahudiler yüzyıllar boyunca Tanrı’nın seçilmiş kavmi olarak Musa Kanunu altında hizmet ettiler. İsa kendisini Mesih olarak reddettiklerinden, onların kısa bir zaman içinde reddedileceğini bildirdi: “Siz kitapta: ‘Yapıcıların reddettikleri taş, köşenin başı oldu; bu, Rab tarafından oldu, ve o, gözlerimizde şaşılacak iştir,’ sözünü hiç okumadınız mı? Bundan dolayı size derim, Allahın melekûtu sizden alınacak, ve onun meyvalarını yetiştirecek bir millete verilecektir.” (Matta 21:42, 43) MS 33 yılının Pentikost gününde, İsa’nın takipçilerinin ilk cemaatinin kurulmasıyla, Mesih’i takip eden bu kişiler “onun meyvalarını yetiştirecek bir millet” oldular. O zamandan itibaren Tanrı’nın iletişim kanalı artık bu cemaatti. Tanrı, lütfunun bu cemaat üzerinde olduğunu anlayabilmeleri için insanlara açık, tanıtıcı bir işaret verdi.

Mukaddes ruh Pentikost’ta öğrencilerin hiç bilmedikleri dilleri konuşmalarını sağladı, bu nedenle bunu görüp hayretler içinde kalanlar şunu sordular: “Nasıl biz, her birimiz kendi ana dilimizi işitiyoruz?” (Resullerin İşleri 2:7, 8) “Resuller vasıtası ile çok hârikalar ve alâmetler” olmasının yanı sıra, bilmedikleri dilleri konuşabilmeleri yaklaşık üç bin insanın Tanrı’nın ruhunun gerçekten faal olduğunu anlamasını sağladı.—Resullerin İşleri 2:41, 43.

Mesih’in öğrencileri aynı zamanda ‘ruhun meyvelerini’ –sevgi, sevinç, barış, tahammül, inayet, iyilik, iman, huy yumuşaklığı, özdenetim– gösterdiklerinden açıkça Tanrı’nın hizmetçileri olarak tanınıyorlardı. (Galatyalılar 5:22, 23) Gerçekten, İsa’nın takipçilerinin cemaatini göze çarpar şekilde tanıtan, sevgiydi. İsa önceden şunu bildirdi: “Birbirinize sevginiz olursa, benim şakirtlerim olduğunuzu bütün insanlar bununla bilecekler.”—Yuhanna 13:34, 35.

İlk cemaatin mensupları Tanrı’nın mukaddes ruhunun yönlendirmesini kabul edip sağladığı yardımdan yararlandılar. İsa’nın takipçileri bugün Tanrı’nın birinci yüzyılda olduğu gibi ölüleri diriltmediğinin ve mucizeler yapmadığının farkındadırlar; bununla birlikte Tanrı’nın ruhunun meyvelerini göstererek kendilerini İsa’nın gerçek takipçileri olarak tanıtıyorlar.—I. Korintoslular 13:8.

Kişisel Kararlar Alma Konusunda Yardımcı

Kutsal Yazılar mukaddes ruhun eseridir. Bu yüzden Mukaddes Kitabın bizi ikna etmesine  izin verdiğimizde, o bize öğretim veriyormuş gibi olur. (II. Timoteos 3:16, 17) Bu, hikmetli kararlar almamıza yardım edebilir. Fakat biz buna izin veriyor muyuz?

İş ve meslek seçimi konusunda ne denebilir? Mukaddes ruh bir iş olanağını Yehova’nın bakış açısından değerlendirmemizi mümkün kılacaktır. İşimiz Mukaddes Kitap ilkelerine uygun olmalı ve tercihan teokratik hedeflerimize ulaşmamıza yardım etmelidir. İşle bağlantılı kazanç, ün ya da saygınlık gerçekten daha az önem taşır. Daha önemlisi, işimizin yaşamdaki ihtiyaçlarımızı karşılayıp İsa’nın takipçileri olarak yükümlülüklerimizi yerine getirmek üzere yeterli zamanı ve fırsatı sağlayıp sağlamayacağıdır.

Yaşamdan sevinç duyma arzusu doğal ve yerindedir. (Vaiz 2:24; 11:9) Bu nedenle, İsa’nın dengeli bir takipçisi zevkli ve tazelendirici bir eğlence türü ile ilgilenebilir. Ancak, ‘bedenin işlerini’ konu etmeyen, ‘ruhun meyvelerini’ yansıtan bir eğlence türü seçmelidir. Pavlus “bedenin işleri bellidir; onlar zina, pislik, şehvet, putperestlik, sihirbazlık, düşmanlıklar, münazaa, kıskançlık, gazaplar, çekişmeler, ayrılıklar, fırkalar, hasetler, sarhoşluklar, sefahetler ve bunlara benzer şeylerdir” diye açıkladı. “Birbirimize meydan okuyarak, birbirimize haset ederek, boş yere övünenler” olmaktan da kaçınmalıyız.—Galatyalılar 5:16-26.

Bu, arkadaş seçiminde de geçerlidir. Arkadaş seçimini dış görünüş ya da servete değil, ruhi düşünüşe göre yapmak hikmetliliktir. Davud’un Tanrı’nın dostu olduğu açıktı; çünkü Tanrı onu ‘yüreğine göre bir adam’ olarak tanımladı. (Resullerin İşleri 13:22) Tanrı Davud’u İsrail kralı olarak seçerken dış görünüşüne bakmadan şu ilkeye göre davrandı: “RAB insanın gördüğü gibi görmez; çünkü insan yüze bakar, fakat RAB yüreğe bakar.”—I. Samuel 16:7.

Binlerce arkadaşlık dış görünüşe veya servete dayandığından bozulmuştur. Zenginlik geçicidir ve ona dayanan dostluklar aniden bitebilir. (Süleymanın Meselleri 14:20) Tanrı’nın ruhla ilham edilmiş Sözü arkadaş olarak, Yehova’ya hizmetimizde bize yardım edebilecek kişileri seçmemizi öğütler. Dikkatimizi, alan değil, veren kişi olma konusunda yoğunlaştırmamızı, çünkü vermenin daha büyük bir sevinç getireceğini söyler. (Resullerin İşleri 20:35) Zaman ve sevgi arkadaşlarımıza verebileceğimiz en büyük değerlerdendir.

Mukaddes Kitap evlenmeyi düşünen İsa’nın bir takipçisine ilham edilmiş öğüt sağlar. Bir bakıma şöyle der: ‘Yüze ya da görünüşe bakma. Ayağa bak.’ Ayak mı? Evet, şu anlamda: Ayaklar, Yehova’nın vaaz etme işini yerine getirmek üzere kullanılıyor mu ve böylece O’nun bakış açısına göre güzel mi? Hakikat mesajını ve barışla ilgili iyi haberleri taşıyor mu? Şöyle okuyoruz: “Dağlar üzerinde müjdecinin ayakları ne güzeldir, o müjdeci ki, selâmet sözünü işittiriyor, iyilik müjdesini getiriyor, kurtuluş ilân ediyor, Siona diyor: Allahın kırallık ediyor!”—İşaya 52:7; Efesoslular 6:15.

“Çetin anlar”da yaşadığımızdan, Tanrı’nın iradesini yapma konusunda yardıma ihtiyacımız var. (II. Timoteos 3:1) Tanrı’nın mukaddes ruhu olan yardımcı, birinci yüzyılda İsa’nın takipçilerinin işini güçlü şekilde destekledi. Bu, onların kişisel yardım görmelerini de içeriyordu. Mukaddes ruhun eseri olan Tanrı’nın Sözünü gayretle incelemek, mukaddes ruhu kişisel yardımcımız yapmanın önemli bir yoludur. Bunu yapıyor muyuz?

 [Sayfa 23’teki tam sayfa resim]