Yehova’dan Korkun ve Emirlerini Tutun
Yehova’dan Korkun ve Emirlerini Tutun
“Allahtan kork, ve onun emirlerini tut; çünkü insanın bütün vazifesi budur.”—VAİZ 12:13.
1, 2. (a) Korku fiziksel açıdan bizi nasıl koruyabilir? (b) Hikmetli ana babalar çocuklarına neden sağlıklı bir korku aşılamaya çalışırlar?
“CESARET yaşamı tehlikeye sokar, korku ise korur.” Bu sözler Leonardo da Vinci’ye aittir. Gerçekten de, gereksiz ya da aptalca bir cesaret kişiyi tehlikeye karşı körleştirir, oysa korku ona dikkatli olması gerektiğini hatırlatır. Örneğin, bir uçurumun kenarına yaklaşıp ne kadar derin olduğunu görürsek, çoğumuz içgüdüsel olarak geri çekiliriz. Benzer şekilde, önceki makaleden öğrendiğimiz gibi, sağlıklı korku sadece Tanrı’yla iyi bir ilişki geliştirmemizi sağlamakla kalmaz, bizi zarar görmekten de korur.
2 Günümüzde birçok tehlikeden korkmayı öğrenmek gerekmektedir. Çocuklar elektriğin veya trafiğin tehlikelerinin farkında olmadığından, başlarına kolaylıkla ciddi bir kaza gelebilir. * Hikmetli ana babalar çocuklarını etraftaki tehlikeler konusunda tekrar ve tekrar uyararak onlara sağlıklı bir korku aşılamaya çalışırlar. Ana babalar bu korkunun çocuklarının yaşamını koruyabileceğini bilirler.
3. Yehova ruhi tehlikeler konusunda bizi neden ve nasıl uyarıyor?
3 Yehova da benzer şekilde iyiliğimizle ilgilenir. O sevgi dolu bir Baba olarak Sözü ve teşkilatı aracılığıyla bize yararlı olanı öğretir. (İşaya 48:17) Tanrısal öğretim programının bir kısmı, ruhi tehlikeler konusunda sağlıklı bir korku geliştirebilmemiz için, bizi ruhi tuzaklar hakkında tekrar ve tekrar uyarmaktır. (II. Tarihler 36:15; II. Petrus 3:1, 2) ‘Eğer insanlar Tanrı’dan korkmalarını ve O’nun emirlerini tutmalarını sağlayacak bir yüreğe sahip olsaydı’, tarihte birçok ruhi felaketten kaçınılmış ve birçok acı önlenmiş olurdu. (Tesniye 5:29) Yaşadığımız bu “çetin anlar”da, Tanrı’dan korkmak ve ruhi tehlikelerden kaçınmak için yüreğimizi nasıl uygun duruma getirebiliriz?—II. Timoteos 3:1.
Kötüden Kaçın
4. (a) İsa’nın takipçileri ne tür bir nefret geliştirmeli? (b) Yehova günahkâr davranışlar hakkında ne hissediyor? (Dipnota bakın.)
4 Mukaddes Kitap “RAB korkusu şerden nefret etmektir” der. (Süleymanın Meselleri 8:13) Bir Mukaddes Kitap sözlüğü bu nefreti, “karşı olunan, iğrenilen, hor görülen ve bir temas veya ilişki kurulması istenmeyen kişilere ve şeylere karşı gösterilen duygusal bir tutum” olarak tanımlıyor. Dolayısıyla Tanrı korkusu, Yehova’nın gözünde kötü olan her şeye karşı içten kaynaklanan bir tiksinti veya iğrenme duygusunu içerir. * (Mezmur 97:10) Tıpkı içgüdüsel korkumuzun bizi uyarmasıyla uçurumun kenarından geri çekilmemiz gibi, Tanrı korkusu da bizi kötüden uzaklaşmaya yöneltir. Mukaddes Kitap şunu diyor: “İnsan RAB korkusu ile şerden ayrılır.”—Süleymanın Meselleri 16:6.
5. (a) Tanrı korkumuzu ve kötü olana karşı nefretimizi nasıl pekiştirebiliriz? (b) Eski İsrail ulusunun tarihi bu konuda bize ne öğretiyor?
5 Kötü olana karşı hissettiğimiz bu sağlıklı korku ve nefreti, günahın kaçınılmaz olarak yol açtığı zararlı sonuçlar üzerinde düşünerek pekiştirebiliriz. Mukaddes Kitap ister bedene, ister ruha olsun, ektiğimizi biçeceğimizi belirtir. (Galatyalılar 6:7, 8) Bu nedenle Yehova, emirlerini hiçe saymanın ve hakiki tapınmayı terk etmenin kaçınılmaz sonuçlarını açıkça gösterdi. Tanrısal koruma olmasaydı, küçük ve savunmasız eski İsrail ulusu güçlü ve acımasız komşularının eline düşerdi. (Tesniye 28:15, 45-48) İsrail’in itaatsizliğinin feci sonucu, bundan ders alıp Tanrı korkusunu geliştirmemiz için, bir ‘uyarı’ olarak Mukaddes Kitaba ayrıntılarıyla kaydedildi.—I. Korintoslular 10:11, Müjde.
6. Tanrı korkusunu öğrenmek için, Kutsal Yazılardan üzerinde düşünebileceğimiz bazı örnekler nelerdir? (Dipnota bakın.)
6 Mukaddes Kitap, eski İsrail’in ulus olarak başına gelenlerin dışında, kıskançlık, ahlaksızlık, açgözlülük ve gurura yenik düşmüş kişilerin yaşam deneyimlerini de içerir. * Bu kişilerden bazıları Yehova’ya yıllarca hizmet etmişlerdi, fakat hayatlarının kritik bir anında sahip oldukları Tanrı korkusunun yeterince kuvvetli olmadığı görüldü; dolayısıyla onlar acı sonuçlarla karşılaştılar. Kutsal Yazılardaki bu tür örnekler üzerinde derin düşünmek benzer hatalara düşmemek üzere kararlılığımızı pekiştirebilir. Tanrı’nın öğüdünü dikkate almak için kişisel bir trajediyle karşılaşıncaya dek beklemek ne kadar üzücü olur! Yaygın inanışa tezat olarak, tecrübe en iyi öğretmen değildir; özellikle zevk düşkünlüğünün sonucu yaşanan tecrübeler bunu kanıtlar.—Mezmur 19:7.
7. Yehova kimi mecazi çadırına davet eder?
Mezmur 15:1, 2) Eğer Yaratıcımızla sahip olduğumuz bu ayrıcalıklı ilişkiye değer veriyorsak, O’nun gözünde kusursuz şekilde yürümeye dikkat edeceğiz.
7 Tanrı korkusu geliştirmek için diğer güçlü bir neden, Tanrı’yla ilişkimizi koruma arzumuzdur. Yehova’nın dostluğuna çok değer verdiğimizden, O’nu üzmekten korkarız. Tanrı kimi mecazi çadırına davet edeceği bir dost olarak görür? Sadece “kemal ile yürüyen ve salâh işliyen” kişiyi. (8. Malaki’nin günlerindeki bazı İsrailliler Tanrı’yla ilişkilerine nasıl gereken değeri vermediler?
8 Ne yazık ki, Malaki’nin günlerindeki bazı İsrailliler Tanrı’yla ilişkilerine gereken değeri vermediler. Yehova’dan korkmak ve O’nu onurlandırmak yerine, sunağında hasta ve sakat hayvanlar sundular. Onların Tanrı korkusu yönündeki eksiklikleri evliliğe karşı tutumlarında da görüldü. Daha genç kadınlarla evlenmek için, gençken evlendikleri eşlerini önemsiz nedenlerle boşadılar. Malaki onlara Yehova’nın “boşamadan” nefret ettiğini ve hain tutumlarının onları Tanrılarına yabancılaştırdığını söyledi. Sunak terk edilmiş kadınların mecazi anlamda keder gözyaşlarıyla kaplıyken, Tanrı onların kurbanlarını nasıl onaylayabilirdi? Standartlarına böylesine pervasızca saygısızlık edilmesi karşısında Yehova “Hani benden korku?” diye sordu.—Malaki 1:6-8; 2:13-16.
9, 10. Yehova’nın dostluğuna değer verdiğimizi nasıl gösterebiliriz?
9 Bugün benzer şekilde Yehova, bencil ve ahlaksız kocalar ve babalar, hatta kadınlar ve anneler yüzünden perişan olan birçok masum eş ve çocuğun çektiği acıyı görüyor. Bu durumun O’nu çok üzdüğüne kuşku yok. Tanrı’nın dostu olan bir kimse, meseleleri O’nun gördüğü şekilde görür ve evliliğini kuvvetlendirmek, evlilik bağının önemini küçümseyen dünyevi düşünüşü reddetmek ve ‘cinsel ahlaksızlıktan kaçmak’ için çaba harcar.—I. Korintoslular 6:18, Müjde.
10 Yaşamın diğer alanlarında olduğu gibi evlilikte de, Yehova’nın gözünde kötü olandan nefret etmek ve O’nun dostluğuna çok değer vermek Yehova’nın lütfunu ve onayını getirir. Resul Petrus kararlı bir şekilde şunu belirtti: “Gerçekten anlıyorum ki, Allah şahıslara bakmıyor; fakat her millette kendisinden korkan ve salâh işliyen ona makbuldür.” (Resullerin İşleri 10:34, 35) Mukaddes Kitapta gördüğümüz birçok örnek, Tanrı korkusunun kişileri bazı zor durumlarda doğru olanı yapmaya nasıl yönelttiğini gösterir.
Tanrı Korkusuna Sahip Üç Kişi
11. İbrahim’in ‘Tanrı’dan korkan’ bir kişi olduğu hangi koşullarda bildirildi?
11 Mukaddes Kitapta Yehova’nın dostu olarak adlandırdığı bir kişi var: Ata İbrahim. (İşaya 41:9) Tanrı, İbrahim’den biricik oğlu İshak’ı kurban olarak sunmasını istediğinde, onun sahip olduğu Tanrı korkusu denendi; Tanrı İbrahim’in soyunun büyük bir millet olacağına ilişkin vaadini İshak aracılığıyla gerçekleştirecekti. (Tekvin 12:2, 3; 17:19) “Allahın dostu” bu zor denemeden geçebilecek miydi? (Yakub 2:23) İbrahim, İshak’ı kurban olarak sunmak üzere bıçağını kaldırdığında, Yehova’nın meleği şunları söyledi: “Elini çocuğa uzatma, ve ona bir şey yapma; çünkü şimdi bildim ki, sen Allahtan korkuyorsun, ve kendi biricik oğlunu benden esirgemedin.”—Tekvin 22:10-12.
12. İbrahim’i Tanrı korkusuyla harekete geçiren neydi; biz de aynı ruhu nasıl gösterebiliriz?
12 İbrahim Yehova’dan korkan biri olduğunu daha önce kanıtlamış olmasına rağmen, o bu olayda Tanrı korkusunu olağanüstü bir şekilde gösterdi. İshak’ı kurban etmeye hazır olması, saygı dolu bir itaat gösterisinin çok ötesindeydi. İbrahim’i harekete geçiren, gökteki Babasının gerektiğinde İshak’ı dirilterek vaadini gerçekleştireceğine olan mutlak güveniydi. Pavlus’un yazdığı gibi, İbrahim “Tanrı’nın kendi vaadini yerine getirecek güçte olduğuna tümüyle güvendi.” (Romalılar 4:16-21, Müjde) Biz de büyük özveriler gerektiğinde bile, Tanrı’nın iradesini yapmaya hazır mıyız? Yehova’nın “kendisini arayanları ödüllendireceği”ni bilerek, böyle bir itaatin uzun vadede bize yararlar sağlayacağına tam güvenimiz var mı? (İbraniler 11:6, Müjde) Gerçek Tanrı korkusu budur.—Mezmur 115:11.
13. Yusuf ‘Tanrı’dan korkan’ biri olduğunu yerinde olarak neden söyleyebilirdi?
13 Davranışlarla ortaya konulan Tanrı korkusuna başka bir örnek, Yusuf’un gösterdiği Tanrı korkusudur. Yusuf, Potifar’ın evinde bir köle olarak her gün zina işleme baskısıyla karşı karşıyaydı. Anlaşıldığına göre, efendisinin kendisine sürekli ahlaksız tekliflerde bulunan karısıyla karşılaşmaktan kaçınmasının bir yolu yoktu. Bir gün kadın ‘onu tuttuğunda’, Yusuf ‘kaçıp dışarı çıktı.’ Hangi şey onu kötü olandan hemen kaçmaya itti? Kuşkusuz temel etken Tanrı korkusuydu, yani ‘Tanrı’ya karşı bu büyük kötülüğü ve suçu’ işlemekten kaçınma arzusuydu. (Tekvin 39:7-12) Yusuf ‘Tanrı’dan korkan’ biri olduğunu yerinde olarak söyleyebilirdi.—Tekvin 42:18.
14. Yusuf’un merhameti gerçek Tanrı korkusunu nasıl yansıttı?
14 Yıllar sonra Yusuf, kendisini acımasız bir şekilde köle olarak satan kardeşleriyle yüz yüze geldi. O, acilen yiyeceğe ihtiyaçları olan kardeşlerinin durumunu, kendisine yaptıkları kötülüğün öcünü almak için bir fırsat olarak kolaylıkla kullanabilirdi. Fakat insanlara zalimce davranmak Tanrı korkusuna sahip birinin yapacağı bir şey değildir. (Levililer 25:43) Dolayısıyla Yusuf, kardeşlerinin yüreğinin değişmiş olduğuna dair yeterli kanıtı görünce merhametle onları bağışladı. Yusuf gibi, sahip olduğumuz Tanrı korkusu bizi de, ayartmalara yenik düşmekten kaçınmanın yanı sıra, kötülüğü iyilikle yenmeye yöneltecek.—Tekvin 45:1-11; Mezmur 130:3, 4; Romalılar 12:17-21.
15. Eyub’un davranışları Yehova’nın yüreğini neden sevindirmişti?
15 Eyub, Tanrı’dan korkan biri olarak göze çarpan diğer bir örnekti. Yehova, Şeytan’a şunu söyledi: “Kulum Eyuba iyice baktın mı? çünkü dünyada onun gibisi yok; kâmil ve doğru adam; Allahtan korkar ve kötülükten çekinir.” (Eyub 1:8) Eyub’un kusursuz davranışı yıllarca gökteki Babasının yüreğini sevindirmişti. Eyub Tanrı’dan korkuyordu, çünkü bunun doğru bir davranış ve en iyi yaşam tarzı olduğunu biliyordu. O şöyle dedi: “İşte, RAB korkusu, hikmet budur; ve kötülükten çekilmek anlayıştır.” (Eyub 28:28) Evli bir adam olan Eyub, genç kadınlara ne uygunsuz şekilde dikkatle baktı ne de yüreğinde zina planları kurdu. Zengin bir adam olduğu halde, zenginliğe güvenmeyi reddetti ve her türlü putperestlikten kaçındı.—Eyub 31:1, 9-11, 24-28.
16. (a) Eyub hangi yönlerden inayetle davrandı? (b) Eyub bağışlamak istemeyen biri olmadığını nasıl gösterdi?
16 Bununla birlikte, Tanrı korkusu kötü olandan kaçmanın yanı sıra, iyi olanı yapmak anlamına da gelir. Bu nedenle, Eyub körlere, sakatlara ve yoksullara ilgi gösterdi ve iyilikle davrandı. (Levililer 19:14; Eyub 29:15, 16) O şunu anlamıştı: “Yüreği erimekte olana dostundan inayet gerek, Kadîrin korkusunu bıraksa bile.” (Eyub 6:14) İnayet etmekten kaçınmak, bağışlamak istememeyi veya kin beslemeyi içerebilir. Tanrı’nın emriyle Eyub kendisine büyük üzüntü veren üç arkadaşı için dua etti. (Eyub 42:7-10) Biz de herhangi bir şekilde bizi incitmiş olabilecek bir iman kardeşimize karşı aynı bağışlama ruhunu gösterebilir miyiz? Bizi kıran kişi için içtenlikle dua etmek kırgınlığımızı yenmemizde çok yararlı olabilir. Eyub’un Tanrı korkusu nedeniyle tattığı nimetler bize Yehova’nın ‘Kendisinden korkanlar için sakladığı büyük iyiliklerin’ müjdesini verir.—Mezmur 31:19; Yakub 5:11.
Tanrı Korkusu ve İnsan Korkusu
17. İnsan korkusu neye yol açabilir; fakat bu neden dar görüşlülüktür?
17 Tanrı korkusu bizi doğru olanı yapmaya yöneltebilirken, insan korkusu imanımızı zayıflatabilir. Bu nedenle, İsa resullerini iyi haberin gayretli vaizleri olmaya teşvik ederken şunları söyledi: “Bedeni öldürüp de canı öldürmeğe kudreti olmıyanlardan korkmayın; ancak daha ziyade cehennemde hem bedeni, hem canı helâk etmeğe kudreti olandan korkun.” (Matta 10:28) İnsanlar gelecekteki yaşamla ilgili beklentilerimizi yok edemeyeceğinden, İsa insan korkusunun dar görüşlülük olduğunu söyledi. Ayrıca, Tanrı’dan korkuyoruz, çünkü O’nun muazzam gücünün farkındayız; milletlerin tümünün sahip olduğu güç O’nun gücünün yanında çok önemsiz kalır. (İşaya 40:15) İbrahim gibi, biz de O’nun sadık hizmetçilerini diriltme gücüne kesinlikle güveniyoruz. (Vahiy 2:10) Dolayısıyla güvenle şunu soruyoruz: “Eğer Allah bizimle ise, bize karşı kim vardır?”—Romalılar 8:31.
18. Yehova Kendisinden korkanları ne şekilde ödüllendiriyor?
18 Bize muhalefet eden kişi ister bir aile üyesi, ister okulda zorbaca davranan biri olsun, “RAB korkusunda kuvvetli itimat vardır” sözünün gerçek olduğunu göreceğiz. (Süleymanın Meselleri 14:26) Bizi işiteceğini bildiğimizden, güç vermesi için Tanrı’ya dua edebiliriz. (Mezmur 145:19) Yehova Kendisinden korkanları asla unutmaz. O, peygamberi Malaki aracılığıyla bize şu güvenceyi veriyor: “O zaman RABDEN korkanlar birbirlerile söyleştiler; ve RAB iyi dinledi ve işitti, ve RABDEN korkup ismini düşünenler için onun önünde bir anılma kitabı yazıldı.”—Malaki 3:16.
19. Hangi korkular sona erecek; fakat hangi korku sonsuza dek var olacak?
19 Yeryüzünde yaşayan herkesin Yehova’ya tapınacağı ve insan korkusunun yok olacağı zaman yakındır. (İşaya 11:9) O zaman açlık, hastalık, suç ve savaş korkusu da yok olacak. Fakat, Tanrı’nın gökteki ve yerdeki sadık hizmetçileri O’na gereken saygı ve itaati gösterip, onur vermeye devam ederken, Tanrı korkusu sonsuza dek var olacaktır. (Vahiy 15:4) Bu arada biz o zaman gelinceye dek Kral Süleyman’ın ilhamla yazdığı şu öğüdü dinleyip uygulayalım: “Yüreğin günahkârlara imrenmesin; ancak bütün gün RAB korkusunda ol; çünkü gerçekten bir son vardır; ve ümidin boşa çıkmıyacaktır.”—Süleymanın Meselleri 23:17, 18.
[Dipnot]
^ p. 2 Bazı yetişkinler, işleri gereği tehlikeli durumlarla sürekli iç içe olduklarından, tehlikeden korkmamaya başlarlar. Tecrübeli bir zanaatkâra, neden birçok marangozun bir parmağının olmadığı sorulduğunda, o “bu kişilerin hızlı elektrik testerelerinden korkmamaya başladıklarını” söyledi.
^ p. 4 Bizzat Yehova da böyle bir tiksinti hissediyor. Örneğin, Efesoslular 4:29’da ahlaksız bir dil, ‘fena sözler’ olarak tanımlanır. Burada “fena” için kullanılan Yunanca sözcük kokmuş meyve, balık veya eti kasteder. Bu sözcük, küfürlü veya açık saçık konuşmalar karşısında hissetmemiz gereken tiksintiyi canlı bir şekilde tasvir eder. Aynı şekilde, İbranice Kutsal Yazıların orijinal metninde putlar için çoğu kez “pislik” anlamına gelen bir sıfat kullanılmaktadır. (Tesniye 29:17; Hezekiel 6:9) Hayvan veya insan dışkısı karşısında doğal olarak hissettiğimiz tiksinti duygusu, Tanrı’nın her tür putperestlik karşısında hissettiği tiksintiyi anlamamıza yardım eder.
^ p. 6 Örnek olarak, Kutsal Yazılardaki Kain (Tekvin 4:3-12); Davud (II. Samuel 11:2–12:14); Gehazi (II. Kırallar 5:20-27) ve Uzziya (II. Tarihler 26:16-21) ile ilgili kayıtlar üzerinde düşünün.
Hatırlıyor musunuz?
• Kötü olandan nefret etmeyi nasıl öğreniyoruz?
• Malaki’nin günlerindeki bazı İsrailliler Yehova’nın dostluğuna nasıl gereken değeri vermediler?
• İbrahim, Yusuf ve Eyub’dan Tanrı korkusu hakkında neler öğrenebiliriz?
• Hangi korku daima var olacak; neden?
[Sorular]
[Sayfa 19’daki resim]
Hikmetli ana babalar çocuklarına sağlıklı bir korku aşılar
[Sayfa 20’deki resim]
İçgüdüsel korkunun bizi tehlikeden uzaklaştırdığı gibi, Tanrı korkusu da kötü olandan uzaklaştırır
[Sayfa 23’teki resim]
Eyub üç sahte dostuyla karşı karşıya geldiğinde bile Tanrı korkusuyla davranmaya devam etti
[Tanıtım notu]
Vulgata Latina (1795) Mukaddes Kitap tercümesinden