‘Nasıl Şahitlik Edeceğim?’

Dünya çapında ciddi sağlık sorunlarıyla boğuşan, buna rağmen duyuru işine vefayla katılan birçok kardeşimiz var. Bu olağanüstü örneklerden biri, Litvanya’nın başkenti Vilnius’ta yaşayan Dalia.

Dalia 30 yaşlarında bir hemşiremiz. Doğduğundan beri, geçirdiği beyin kanamasının bıraktığı izlerle mücadele ediyor. Şu anda felçli ve ciddi bir konuşma güçlüğü yaşıyor. Bu yüzden, söylediklerini sadece ailesindekiler anlayabiliyor. Dalia’nın bakımıyla annesi Galina ilgileniyor. Hayatı sıkıntılar ve kaygılarla dolu olsa da Dalia olumlu bakış açısını koruyor. Acaba bunu nasıl başarıyor?

Annesi Galina şöyle anlatıyor: “1999’da kuzenim Apolonija bizi ziyarete geldi. Bir Yehova’nın Şahidi olan Apolonija’nın Kutsal Kitabı çok iyi bildiğini fark ettik. Dalia ona bir sürü soru sordu ve çok geçmeden Kutsal Kitabı incelemeye başladı. Kuzenimin Dalia’nın söylediklerini anlamasına yardım etmek için zaman zaman ben de tetkiklerine katıldım. Öğrendiklerinin kızıma çok faydası olduğunu görünce ben de Kutsal Kitabı incelemek istedim.”

Dalia Kutsal Kitaptaki hakikatleri anladıkça bir soru zihnini kurcalamaya başladı. Onu her geçen gün daha da rahatsız eden bu meseleyi sonunda Apolonija’ya açtı ve “Benim gibi felçli biri nasıl şahitlik edebilir ki?” diye sordu (Mat. 28:19, 20). Apolonija ona şefkatle, bunu yapabileceğini söyledi, “Korkma, Yehova sana yardım edecek” dedi. Ve gerçekten de yardım ediyor.

Peki Dalia iyi haberi nasıl duyuruyor? Farklı yollarla. Cemaatteki hemşireler, Kutsal Kitaptan mesajlar içeren mektuplar yazmasına yardım ediyor. Dalia, hemşirelere düşündüklerini anlatıyor. Sonra da onlar bu düşünceleri kâğıda döküyor. Dalia cep telefonundan mesaj göndererek de şahitlikte bulunuyor. Ayrıca hava güzel olduğunda cemaattekiler onu dışarı çıkarıyor ve parklarda ya da sokakta karşılaştığı insanlara iyi haberi duyurabiliyor.

Dalia ve annesi ruhen ilerlediler ve kendilerini Yehova’ya adayıp Kasım 2004’te vaftiz edildiler. Eylül 2008’de Vilnius’ta Lehçe konuşan bir grup kuruldu. Grubun müjdecilere ihtiyacı vardı, bu yüzden Dalia ve annesi bu gruba katılmaya başladı. Dalia şöyle diyor: “Bazı aylar hâlâ tarla hizmetine katılamadığım için moralim bozuluyor. Fakat Yehova’ya bu konuda dua ediyorum ve çok geçmeden bir kardeş gelip benimle randevu yapıyor.” Sevgili hemşiremiz Dalia durumu hakkında ne düşünüyor? Şöyle diyor: “Bedenim felçli olabilir ama zihnim felçli değil. İnsanlarla Yehova hakkında konuşabildiğim için çok mutluyum!”