Uganda’da yaşayan genç bir adam olan Thomson dinden soğumaya başlamıştı. Din adamlarının sürekli para istemesi ona çok itici geldiğinden ayinlere katılmayı bıraktı. Yine de Kutsal Kitabı her gün okumaya devam etti. Özellikle Vahiy kitabı çok ilgisini çekti ve küçük bir deftere notlar alarak bu kitabı yorumlamaya çalıştı. Bir birader,  küçük bir inşaat alanında çalışan Thomson’ın Kutsal Kitabı okuduğunu gördü. Güzel bir sohbetin ardından Thomson Kutsal Kitap Aslında Ne Öğretiyor? kitabını almayı kabul etti. Kitabı bir gecede baştan sona okudu. Birader ertesi gün Thomson’dan bir mesaj aldı, mesajda şöyle yazıyordu: “Bana verdiğin bilgiler için Tanrı’ya şükrediyorum. Büyük Babil’den çıkmaya artık hazırım.” Thomson kitaptaki dipnotlarda ve ek kısımlarda adı geçen tüm yayınları istedi. Kendini Kutsal Kitabı incelemeye verdi, hızla ilerledi ve 2012 yılındaki “Yüreğinizi Koruyun!” temalı bölge ibadetinde vaftiz edildi. Başkalarının da Büyük Babil’den çıkmasına yardımcı olmak için Mart 2013’te daimi öncülüğe başladı.

Jimmy, Mauritius’un başkenti Port Louis’te büyüdü. 16 yaşında içki içmeye başladı ve kısa süre sonra her gün sarhoş olmaya başladı. Alkolün etkisindeyken kontrolünü kaybediyordu ve bu yüzden birkaç kez hapse girdi. Bazen bir günde üç şişe rom ve altmış sigara içiyordu. Parası bitince de cam temizliğinde kullanılan alkolü içerdi. Hatta annesinin kolonyasını içtiği bile olmuştu. Birisi ona tam bir ceset gibi göründüğünü söyleyince bir tedavi merkezine yattı ve orada bir buçuk yıl kaldı. Fakat bunun da pek bir yararı olmadı.

Jimmy en sonunda Yehova’nın Şahitleriyle tanıştı ve Kutsal Kitabı incelemeyi kabul etti. Bazen tetkiki yarıda bırakıp içki almaya giderdi. Zaman içinde toplam sekiz biraderle tetkik yaptı. Sonunda yaşam tarzını değiştirmesi gerektiğini fark etti. Şöyle diyor:  “İbraniler 4:12’de bahsedilen ruhi kılıcın yüreğimin derinliklerine indiğini hissettim. Bir gün Kutsal Kitabı okurken Özdeyişler 24:16’daki şu sözleri gördüm: ‘Doğru insan yedi kere düşse de kalkar.’ Hayatımın dönüm noktası bu oldu.” Jimmy onunla inceleme yapan yedi biraderle ‘düştükten’ sonra, sekizinci biraderin yardımıyla değişmeye ve ‘kalkmaya’ karar verdi. Güç vermesi için Yehova’ya yalvardı, ibadetlere katıldı ve kötü alışkanlıklarından kurtuldu. 2003’te vaftiz edildi, 2012’de de daimi öncülüğe başladı. Şu anda Rodrigues Adası’ndaki bir cemaatte hizmet görevlisi olarak hizmet ediyor.

Kenya’da yaşayan yetmiş yaşındaki Mary doğduğundan beri Presbiteryen Kilisesine mensuptu. Kilise için gayretli bir şekilde bağış toplardı ve bir keresinde bir kilisenin inşa edilmesine yardım etmişti. Oğullarından biri Şahit olunca buna pek sevinmedi. Oğlu onu ibadetlere davet etti, ama Mary Kutsal Kitaptaki sözleri Svahili dilinde değil, anadili olan Kikuyu dilinde duymak istediğini söyleyerek gitmeyi reddetti. Sonunda Mary, Kikuyu dilinde yapılacak bir bölge ibadetine gitmeyi kabul etti. İbadette yaşlılara ayrılmış kısma oturdu. Orada kardeşlerin ona çok iyi davranması ve sevgi göstermesi onu derinden etkiledi. Kilisesinde hiç böyle bir sevgi görmediğini söyledi. Tüm konuşmaları pürdikkat dinledi ve duydukları çok hoşuna gitti.  Bir kardeş Yaratıcıyı Dinleyin kitapçığıyla Kutsal Kitabı tetkik etmeyi teklif edince hemen kabul etti.

Mary birkaç ay inceleme yaptıktan sonra Yehova’nın Şahidi olmaya karar verdi ve kiliseden ayrıldı. Kilisesindeki din adamları çok öfkelendi. Onunla konuşması için başkent Nairobi’den bir papaz çağırdılar. Papaz Mary’yi kiliseden ayrılmaması için ikna etmeye çalıştı ama o kararlılığını korudu. Papaz “Kiliseden ayrılırsan kiminle arkadaş olacaksın?” diye sordu. “Kiliseye üye olan birçok arkadaşın ve komşun var.”

Mary şöyle cevap verdi: “Yehova ve melekler benim arkadaşım olacak. Şahitler de.”

Papaz Mary’yi ikna edemeyince oradan ayrıldı. Mary tetkikinde ilerlemeye devam ediyor ve evinden çok uzakta yapılmasına rağmen tüm ibadetlere katılıyor. Geçenlerde ulaşım aracı bulamayınca ibadete gitmek için yağmurun altında iki saat yürüdü. O, komşularından muhalefet görmesine rağmen vaftiz edilmeye kararlı.

14 yaşında bir genç kız olan Ashton Kamerun’da yaşıyor. Yehova’nın Şahitleriyle Kutsal Kitabı incelemeye başlayınca evinde kaldığı amcası ve yengesinden yoğun muhalefet gördü. Onlar, Pentekostal kilisede kendileriyle birlikte ayinlere katılması için Ashton’a ısrar ettiler. Ayinlerden birinde papaz sözde kutsal ruhu geçirmek için ellerini oradakilerin başına koydu ve bu kişiler yere düşmeye başladı. Fakat Ashton yere düşmedi. Papaz defalarca dua etmesine rağmen Ashton ayakta durmaya devam etti. Bunun üzerine papaz çelme takarak onu yere düşürdü. Ashton eve dönünce amcasıyla yengesine papazın ona çelme taktığını söyledi ama onlar inanmadı. Ashton o andan itibaren bir daha kiliseye gitmemeye karar verdi. Bugün ailesinin ve komşularının muhalefetine ve alaylarına rağmen ibadetlere katılmaya devam ediyor.

Anilpa daha 17 aylık olmasına rağmen Angola’da geçen yıl insanları bölge ibadetine davet etmek için yapılan kampanyaya gayretle katıldı. Anilpa’nın görevi kapıları çalıp ev sahiplerine davetiyeyi vermekti, bu arada annesi de ziyaretlerinin amacını kısaca açıklıyordu. Anilpa o kadar heyecanlıydı ki annesinin sözlerini bitirmesini beklemeden sonraki kapıyı çalmak istiyordu. Ev sahipleri ondan çok etkilendi, hatta bölge ibadetinin son günü bir kadın küçük Anilpa’nın yanına  gelip şöyle dedi: “Ben de seni arıyordum. Seni bulduğuma çok sevindim, sonuçta bu toplantıya beni sen davet ettin.”

Madagaskar’da Antaviranambo Cemaatinden bazı müjdeciler Ağustos 2012’de Yehova’nın Şahidi olmak istediğini söyleyen bir grup insanla karşılaştı. Bu insanlar kiliselerindeki din adamlarından çok baskı görüyorlardı. Din adamlarının söyledikleriyle yaptıkları birbiriyle uyuşmuyordu. Kilise üyeleri, kiliselerinde Kutsal Kitabı öğretmek için hiçbir düzenleme yapılmadığını ve inançlarını açıklayan hiçbir yayın olmadığını söylediler. Kilise ücretleri çok yüksekti, orada gerçek bir birlik ve sevgi yoktu. Yehova’nın Şahitlerinin arasında ise böyle sorunların hiç olmadığını söylediler.

Daha sonra bu grup Büroya mektup yazdı. Mektupta şöyle yazıyordu: “Bu mektubu Yehova’ya hizmet  etme arzumuzu bildirmek için gönderiyoruz. Fakat yaşadığımız yer çok uzak. İbadetlerin yapıldığı yer bazılarımıza 9 ila 15 saat yürüme mesafesinde. Bu yüzden Kutsal Kitabı incelememize yardımcı olması için lütfen birilerini yollayın. Siz Yehova’ya olan sevgimizi güçlendirmemize yardım etmedikçe O’na bütün yüreğimizle hizmet etme arzumuzu gerçekleştiremeyiz. En az üç farklı köyde yaşayan 215 kişiyiz. Farklı dinlere mensup olsak da hepimiz Yehova’ya bütün yüreğimizle hizmet etmek ve itaat etmek istiyoruz. Bize yardım edeceğinize güveniyoruz.”

Kardeşler onlarla buluşmaya gitti. İlk köye gitmek için dokuz saat yürümeleri gerekti. Orada düzenledikleri ibadete 65 ilgili katıldı. Haber hızla yayıldı ve diğer köylerdeki insanlar da ziyaret edilmek ve Kutsal Kitabı öğrenmek istediklerini söylediler. Bunun üzerine kardeşler dört saat daha yürüyüp başka bir köyde daha ibadet yaptılar, orada da ibadete 80’den fazla kişi katıldı. Orada tanıştıkları bazı kişiler iki saatlik mesafedeki köylerine gelmeleri için kardeşlere yalvardılar. Kardeşler seve seve o köye de gitti. Oradaki ibadete 50’den fazla kişi katıldı.

Mahanoro’da yapılan iki büyük ibadete bu köylerden 30’dan fazla kişi katıldı. Bunun için gidiş dönüş 3 gün yol yürümeleri gerekti. Onlardan 25’i çevre gözetmeninin konuşmalarını dinlemeye de geldi. Aralarında karı kocalar, çocuklu aileler ve yaşlılar vardı. Hepsi aynı evde kaldı. Gecenin geç saatlerine kadar ibadet hakkındaki düşüncelerini paylaştılar ve sorular sordular. Onlar, din adamlarının baskısından yorulduğu için daha birçok kişinin Şahitlerin arasına katılmak istediğini söylediler.