Jw.org sitesindeki Yehova’nın Dostu Ol animasyon serisinde izlediğimiz Can’ı artık bütün dünya tanıyor. Bu sevimli ufaklığın ilk videosu 130’dan fazla dile çevrildi ve bu animasyon serisiyle ilgili yüzlerce mektup geldi.

Biri 11 diğeri de 8 yaşında olan iki kardeşten şöyle bir mektup geldi: “Dünya çapındaki duyuru işi için bağışta bulunmak istedik. Bu nedenle iki buzağı besledik ve onları sattık. Onların ismi Kızıl ve Kont’tu. Bu parayı size vermek istedik çünkü Yehova’nın Dostu Ol çizgi filminin yenilerini yaparken ihtiyacınız olur diye düşündük.  Can’ın yeni bir kız kardeşi olursa iyi olur. Belki kendisine gösterilen ilgi azalınca Can’ın yaşadıklarını anlatan bir çizgi film hazırlarsınız. Can’ın filmini çok seviyoruz!”

Birçok çocuk tüm videoyu, ilahiyi hatta anlatıcının yorumlarını bile ezberledi. Bir hemşire mektubunda 100 kişilik bir cemaatte hizmet ettiğini ve cemaatte çoğu on yaşından küçük 40 çocuk bulunduğunu belirtti. Bir ibadette hemşire üçüncü sırada oturuyordu ve kapanışta 120 numaralı ilahi söylenecekti. Tüm çocukların “ilahilerini” çoşkuyla söylediklerini duyunca gözyaşlarına engel olamadı.

Bir büyükannenin anlattığına göre, torunu videoyu iki kez izledikten sonra şöyle söyledi: “Odamı toplamam lazım, yoksa birisi oyuncaklarıma takılıp düşebilir.” Bu küçük kız görevine kendini o kadar kaptırmıştı ki, yemekten önce ısrarla odasını toplamak istedi.

Güney Afrika’nın bir köyünde her gün çok sayıda çocuk bir Şahidin evine gidip geliyordu. Etraftaki bazı kişiler bu ailenin şeker sattığını düşündü. Oysa köyün çocukları Söz Dinle, Mutlu Ol çizgi filmini kendi dilleri olan Zosa dilinde izlemek için arkadaşlarının evine gidiyordu. Bir keresinde on bir çocuk çizgi filmi birlikte izledi ve hepsi ilahinin sözlerini ezberledi.

Ekvador’da Keçuva dili konuşan ve Şahit olmayan bir ailenin çocukları olan sekiz yaşındaki Isaac ile onun beş yaşındaki kardeşi Saul harçlıklarını biriktirerek oyuncak tabanca, kılıç ve şiddet filmlerindeki  kahramanların oyuncaklarını alıyordu. Bir gün anneleri odalarını toplamalarını ve bütün oyuncakları yatağın altındaki kutuya koymalarını söyledi. Bu arada çocuklara Yehova’nın Dostu Ol DVD’si hediye edildi ve bunu birlikte izlediler. Bir hafta sonra anne evi temizlerken yatağın altındaki kutunun boş olduğunu ve içinde sadece bir oyuncak araba kaldığını gördü. Çocuklara “Oyuncaklarınız nerede?” diye sordu. Çocuklar şöyle cevap verdi: “Yehova onları sevmiyor, biz de onları çöpe attık.” Artık mahallenin çocukları, şiddete özendiren oyuncaklarla oynadığında Isaac onlara şöyle söylüyor: “Bunlarla oynamayın. Yehova bunları sevmiyor!”