SAUL kötü şeyler yaptığında kim seviniyordu?— Evet, İblis Şeytan. Tabii Yahudi din adamları da seviniyordu. Daha sonra Saul, Büyük Öğretmenin bir öğrencisi oldu ve Pavlus adıyla tanınmaya başladı. Bu, din adamlarının ondan nefret etmesine yol açtı. Çünkü o artık kötü şeyler değil iyi şeyler yapıyordu. İsa’nın öğrencileri için doğru olanı yapmanın neden kolay olmadığını anlıyor musun?—

Pavlus İsa’nın bir öğrencisi olduğu için gerçekten çok sıkıntı çekti. Örneğin bir keresinde Hananya isimli başkâhin, Pavlus’un yanında duran adamlara onun ağzına yumruk atmalarını emretti. Hatta Pavlus’u hapse attırmaya çalıştı. Başka bir keresinde bazı kötü insanlar Pavlus’u dövdüler ve büyük taşlar atarak onu öldürmeye çalıştılar (Elçiler 23:1, 2; 2. Korintoslular 11:24, 25).

Birçok kişi sana Tanrı’nın hoşuna gitmeyen, yanlış şeyler  yaptırmaya çalışabilir. Bu nedenle şu sorular üzerinde düşünmen çok önemli: Doğru olan şeyi yapmayı ne kadar seviyorsun? Başkalarının senden nefret edeceğini bilsen de doğruyu yapar mısın? Bunu yapmak cesaret ister öyle değil mi?—

Şunu merak ediyor olabilirsin: “Doğru ve iyi şeyler yaptığımız için insanlar neden bizden nefret ediyor? Mutlu olmaları gerekmez mi?” Böyle düşünmekte haklısın. İsa iyi şeyler yaptığı için insanlar onu seviyordu. Örneğin bir keresinde İsa bir şehre gittiğinde o şehirde yaşayan bütün insanlar onun kaldığı evin kapısında toplanmıştı. Çünkü onlar İsa’nın hastaları iyileştirdiğini duymuşlardı (Markos 1:33).

Ancak bazen insanlar İsa’nın öğrettiği şeylerden hiç hoşlanmadılar. O her zaman doğru şeyler öğretse de bu durum bazılarının hoşuna  gitmedi. Hatta bazıları, doğruları söylediği için İsa’dan o kadar nefret ettiler ki ona kötülük yapmak istediler. İsa, büyüdüğü Nasıra şehrinde bir havraya gittiğinde böyle bir olay yaşandı. Havra ya da sinagog, Yahudilerin Tanrı’ya ibadet etmek için toplandığı yerlere denir.

İsa orada Kutsal Yazılardan güzel bir konuşma yaptı. İnsanlar onun konuşmasını ilk başta beğendiler. İsa’nın ağzından çıkan güzel sözlere hayran kaldılar. Onun, çocukluğunu bildikleri İsa olduğuna inanamadılar.

Ama sonra İsa başka bir konuya değindi. Tanrı’nın Yahudi olmayanlarla özel olarak ilgilendiği olayları anlattı. İsa bunları anlattığında havradakiler çok sinirlendiler. Sence neden?— Çünkü onlar Tanrı’nın sadece kendileriyle özel olarak ilgilendiğini düşünüyorlardı. Başkalarından daha üstün olduklarına inanıyorlardı. Bu nedenle, sözleri yüzünden İsa’dan nefret ettiler. Hatta ona ne yapmaya çalıştılar biliyor musun?—

Kutsal Kitap şöyle diyor: ‘İsa’yı tutup aceleyle şehrin dışına çıkardılar. Onu bir dağın kenarına götürdüler ve aşağı atıp öldürmek istediler. Ama İsa onların elinden kurtuldu’ (Luka 4:16-30).

Böyle bir olay senin başına gelseydi Tanrı hakkında konuşmak için tekrar o insanlara gider miydin?— Bu cesaret ister öyle değil mi?— Ama İsa yaklaşık bir yıl sonra Nasıra’ya yine gitti. Kutsal Kitap şöyle diyor: ‘İsa halka havralarında Tanrı’nın sözünü öğretmeye başladı.’ İsa Tanrı’yı sevmeyen insanlardan korkmadı ve doğruları anlatmaktan vazgeçmedi (Matta 13:54).

Bir Sebt günü İsa yine havraya gitmişti. Yehova’nın İsrailoğullarına verdiği kanuna göre, hiç kimse Sebt günü bir iş yapmamalıydı. Herkes o günü Tanrı’ya ibadet ederek geçirmeliydi. İsa havrada eli sakat bir adam gördü. O, Tanrı’nın verdiği güçle bu adamı iyileştirebilirdi. Ancak oradaki bazı adamlar sorun çıkarmak istediler. Acaba  bu durumda İsa ne yapacaktı?— O önce şöyle sordu: ‘Sebt gününde bir koyununuz büyük bir çukura düşse onu oradan çıkarmaz mıydınız?’

Evet Sebt gününde bile olsa bunu yaparlardı. Bu yüzden İsa şöyle dedi: ‘İnsan koyundan çok daha değerli olduğuna göre Sebt günü bir insana yardım etmek doğrudur.’ Gerçekten de İsa’nın yapması gereken şey o adamı iyileştirmekti.

İsa adama elini uzatmasını söyledi. O da uzattı ve eli hemencecik iyileşti. Adam çok mutlu olmuş olmalı değil mi? Peki orada bulunan diğer kişiler de mutlu oldu mu?— Hayır, tam tersine onlar İsa’dan daha da nefret ettiler. Dışarı çıkıp İsa’yı öldürmek için planlar yaptılar (Matta 12:9-14).

Bugün de durum aynı değil mi? Ne yaparsak yapalım her zaman herkesi mutlu edemeyiz. Bu nedenle gerçekten kimi mutlu etmek istediğimize karar vermeliyiz. Eğer Yehova Tanrı’yı ve oğlu İsa Mesih’i mutlu etmek istiyorsak o zaman hep onların öğrettiği şeyleri yapmalıyız. Ama bunu yaptığımızda kim bizden nefret edecek? Kim doğru davranmamızı zorlaştıracak?—

İblis Şeytan. Peki başka kimler?— Şeytan tarafından kandırıldığı için yanlış şeylere inanan kişiler. İsa o zamanki din adamlarına şöyle demişti: “Siz babanız İblis’tensiniz ve babanızın arzularını yerine getirmek istiyorsunuz” (Yuhanna 8:44).

Şeytan’ın sevdiği birçok kişi var. İsa onları “dünya” olarak adlandırdı. Sence İsa’nın bahsettiği “dünya” tam olarak nedir?— Hadi beraber Yuhanna 15:19 ayetini açalım ve bunun cevabını görelim. Orada İsa’nın şu sözlerini okuyoruz: “Siz dünyaya ait olsaydınız, dünya kendisinin olanı severdi. Siz dünyaya ait değilsiniz, fakat ben sizi dünyadan seçip aldım. Bu yüzden dünya sizden nefret ediyor.”

İsa’nın öğrencilerinden nefret eden bu “dünya”, İsa’yı takip etmeyen  tüm insanlardır. Peki bu dünya neden İsa’nın öğrencilerinden nefret ediyor?— Şunu düşün: Dünyayı kim yönetiyor?— Kutsal Kitap “Bütün dünya kötü olanın elinde bulunuyor” der. Kötü olan İblis Şeytan’dır (1. Yuhanna 5:19).

Doğru olanı yapmanın neden kolay olmadığını şimdi daha iyi anlayabiliyor musun?— Şeytan ve onun dünyası bunu zorlaştırıyor. Ama başka bir neden daha var. Ne olduğunu hatırlıyor musun?— 23. bölümde hepimizin günahkâr olarak doğduğunu öğrenmiştik. Günah, Şeytan ve onun dünyası ortadan kalkınca her şey ne güzel olacak değil mi?—

Kutsal Kitap ‘bu dünyanın geçip gittiğini’ söylüyor. Bu şu anlama geliyor: Büyük Öğretmen İsa’yı takip etmeyen tüm insanlar yok olacak. Onların sonsuza dek yaşamasına izin verilmeyecek. Peki kimler sonsuza dek yaşayacak biliyor musun?— Kutsal Kitap şöyle devam ediyor: “Tanrı’nın isteğini yerine getiren sonsuza dek kalacaktır” (1. Yuhanna 2:17). Evet, sadece doğru olanı, yani “Tanrı’nın isteğini” yapan kişiler O’nun yeni dünyasında sonsuza dek yaşayacak. Öyleyse kolay olmadığında bile doğru olanı yapmamız çok önemli değil mi?—