Йәһвә безне хуп күрсен өчен, безнең иманыбыз булырга тиеш. Ләкин, Изге Язмаларда әйтелгәнчә, «кайбер кешеләр иман итми» (2 Тис. 3:2). Бу очракта рәсүл Паул үзен эзәрлекләгән «куркыныч һәм явыз кешеләр» турында әйткән. Әмма бу сүзләрне башка кешеләргә карата да кулланып була. Мәсәлән, бүген кайберәүләр Аллаһының барлыгын раслаучы дәлилләрне кире кага (Рим. 1:20). Ә кемдер Аллаһыны реаль рухи Зат дип түгел, ә ниндидер югары көч дип кенә саный. Әлбәттә, Йәһвәгә яраклы булыр өчен, андый иман җитәрлек түгел.

Без Аллаһының барлыгына һәм аңа иман итүчеләргә «әҗерләрен бирүенә» ышанырга тиеш (Евр. 11:6). Иман изге рух җимешенә керә. Шуңа күрә Йәһвәдән догада изге рух сорарга кирәк (Лүк 11:9, 10, 13). Шулай ук Аллаһы Сүзен укырга кирәк, чөнки бу китап изге рух тәэсирендә язылган. Әмма уку гына җитми: укыганнарыбыз турында уйлану һәм белгәннәребезне куллану да мөһим. Шулчак Йәһвәнең рухы тормышыбызга тәэсир итәчәк һәм бездә иман үстерәчәк.