Мәтта китави 13:1—58
-
ПАДИШАЛИҚ ҺӘҚҚИДИКИ ТӘМСИЛЛӘР (1—52)
-
Дехан (1—9)
-
Әйсаниң тәмсил кәлтүрүп, тәлим беришиниң сәвәви (10—17)
-
Дехан тоғрилиқ тәмсилниң мәнаси (18—23)
-
Буғдай билән явайи от-чөп (24—30)
-
Қича уруғи вә хемиртуруч (31—33)
-
Тәмсилләрни ишлитип, бәшарәтни әмәлгә ашуруш (34, 35)
-
Буғдай билән явайи от-чөп тоғрисидики тәмсилниң мәнаси (36—43)
-
Йошурун ғәзнә вә есил мәрвайит (44—46)
-
Белиқ тори (47—50)
-
Йеңи вә кона ғәзнә (51, 52)
-
-
Әйсаниң өз жутида рәт қилиниши (53—58)
13 Шу күни Әйса өйдин чиқип, деңиз бойида олтиратти.
2 Бир топ кишиләр униң әтрапиға жиғилғачқа, у кемигә чиқип олтарди, халайиқ болса, деңиз бойида турди.
3 Әйса тәмсил кәлтүрүп, кишиләргә нурғун һекмәтләрни ейтип бәрди. У мундақ деди: «Бир дехан йәргә уруқ чачқили чиқипту.
4 Чачқан уруқларниң бәзилири йол яқисиға чүшүпту вә қушлар келип, уларни йәп кетипту.
5 Бәзилири тописи аз, ташлиқ йәргә чүшүпту. Тописи чоңқур болмиғач, тезла үнүп чиқипту.
6 Лекин көклигән майсә чоңқур йилтиз тартмиғачқа, күн чиқип иссиғанда, қуруп кетипту.
7 Бәзилири тикәнләрниң арисиға чүшүпту вә тикәнләр өсүп, майсиләрни бесивапту.
8 Йәнә бәзилири болса, мунбәт* топиға чүшүпту. Уларниң бәзилири 100 һәссә, бәзилири 60 һәссә, йәнә бәзилири 30 һәссә һосул берипту.
9 Бу сөзни аңлиғанлар, қулиғиңларда чиң тутуңлар».
10 Шагиртлири келип, Әйсадин: «Сиз немә үчүн кишиләргә тәмсил кәлтүрүп тәлим берисиз?»— дәп сориди.
11 Әйса җавап берип мундақ деди: «Худа Падишалиғиниң* сирлири уларға ечип берилмигән, әксичә силәргә ечип берилгән.
12 Чүнки кимдә һекмәт бар болса, униңға техиму көп берилиду, униң һекмити техиму мол болиду. Лекин кимдә һекмәт йоқ болса, һәтта униңда бариму униңдин елип кетилиду.
13 Уларға тәмсил кәлтүрүп сөзлишимниң сәвәви: улар қарап турупму көрмәйду, тиңшап турупму аңлимайду вә чүшәнмәйду.
14 Буниң билән Йәшая пәйғәмбәрниң мону бәшарәт сөзлири уларда әмәлгә ашурулди: “Силәр аңлашниғу аңлайсиләр, амма мәнасини чүшәнмәйсиләр, қарашниғу қарайсиләр, амма көрәлмәйсиләр.
15 Чүнки бу хәлиқниң жүриги таштәк қетип кәткән. Сөзлиримни аңлисиму, җавап қайтурмайду. Көрмәслик үчүн көзлирини жумувалған. Ундақ болмиса, көзлири көрәтти, қулақлириму аңлатти, сөзлиримниң мәнасини көңүл қоюп чүшинәтти вә Маңа қайтип келәтти. Мәнму уларни сақайтаттим”.
16 Лекин силәр бәхитликсиләр! Чүнки көзлириңлар көриду, қулақлириңлар аңлайду.
17 Силәргә һәқни ейтимәнки, нурғун пәйғәмбәрләр вә адил кишиләр силәр көргәнни көрүшни халиған еди, амма көрәлмиди вә аңлиғанларни аңлашни халиған еди, амма аңлалмиди.
18 Әнди уруқ чачқан дехан һәққидики тәмсилниң мәнасини аңлаңлар.
19 Кимки Падишалиқ һәққидики сөзни аңлап, уни чүшәнмисә, рәзил Шәйтан келип, униң қәлбигә чүшкән уруқни елип кетиду. Бу дәл йол үстигә чүшкән уруқтур.
20 Тописи аз ташлиқ йәргә чүшкән уруқ болса, Падишалиқ һәққидики сөзни аңлапла, уни хошаллиқ билән дәрһал қобул қилған адәмдур.
21 Лекин Падишалиқ һәққидики сөз униң қәлбидә йилтиз тартмиғачқа, у пәқәт қисқа вақитқа бәрдашлиқ бериду. Шу сөз сәвәплик қийинчилиқ яки зиянкәшликкә учриса, бу сөзләргә ишиништин дәрһал ваз кечиду.
22 Тикәнләрниң арисиға чүшкән уруқ болса, Падишалиқ һәққидики сөзни аңлиған, амма бу дунияниң* ғәм-әндишилири вә байлиқниң аздуруши шу сөзни боғуп қоюшқа йол қоюп, һосулсиз қалған адәмдур.
23 Лекин мунбәт йәргә чүшкән уруқ болса, Падишалиқ һәққидики сөзни аңлап чүшәнгән адәмдур. Бундақ адәмниң бири 100 һәссә, башқа бири 60 һәссә вә йәнә башқиси 30 һәссә көп һосул бериду».
24 Әйса уларға йәнә бир тәмсилни ейтип бәрди: «Худа Падишалиғи өз етизиға яхши уруқ чачқан адәмгә охшайду.
25 Амма көпчилик ухлаватқанда, бу адәмниң дүшмини келип, буғдай арисиға явайи от-чөп уруғини чечиветип кетипту.
26 Майсиләр өсүп башақ чиқарғанда, явайи от-чөпләрму көрүнүшкә башлапту.
27 Шуниң билән өй егисиниң чакарлири келип, униңға: “Ғоҗайин, сиз етизиңизға яхши уруқ чачмиғанмидиңиз, бу явайи от-чөпләр қәйәрдин пәйда болди?”— дәп сорапту.
28 Йәр егиси чакарлириға җавап берип: “Бу бир дүшмәнниң иши”,— дәпту. Чакарлар: “Биз берип явайи от-чөпләрни жулуп ташлаветәйлиму?”— дәп сорапту.
29 Ғоҗайин уларға: “Яқ! Силәр явайи от-чөпләрни жулумиз дәп, буғдайларниму жулуветишиңлар мүмкин.
30 Уларни орма вақтиғичә биллә өсүшкә қоюветиңлар. Орма вақти кәлгәндә мән ормичиларға: «Авал явайи от-чөпләрни жиғип, көйдүрүш үчүн бағлап қоюңлар, андин буғдайларни жиғип, амбарға елип кириңлар»,— дәп буйруқ қилимән”,— дәпту».
31 Әйса уларға йәнә бир тәмсилни сөзләп бәрди: «Худа Падишалиғи худди бир адәм өз етизиға чачқан қича уруғиға охшайду.
32 Гәрчә қича уруғи башқа барлиқ уруқларниң ичидики әң кичиги болсиму, у өскәндә бағдики өсүмлүкләрниң әң чоңи болуп, дәрәққә охшаш егиз өсиду вә қушлар келип униң шахлириға қониду».
33 Әйса уларға йәнә башқа бир тәмсилни ейтип бәрди: «Худа Падишалиғи хемиртуручқа охшайду. Бир аял хемиртуручни он килограмм унға арилаштуруп хемир жуғирипту, бу хемиртуруч пүтүн хемирни болдурупту».
34 Әйса бу ишларниң һәммисини тәмсилләр билән баян қилди. У тәмсил кәлтүрмәй уларға сөз қилматти.
35 Буниң билән бир пәйғәмбәр арқилиқ алдин ейтилған мону сөзләр әмәлгә ашурулди: «Еғизимни тәмсил сөзләш билән ачимән, дуния яритилғандин бери сир болуп кәлгән ишларни баян қилимән».
36 Андин кейин Әйса халайиқни тарқитиветип, өйгә кирди. Шагиртлири униң йениға келип: «Етиздики явайи отлар тоғрисидики тәмсилни чүшәндүрүп қойсиңиз»,— деди.
37 Әйса уларға мундақ деди: «Яхши уруқни чачқан Инсан Оғлидур.
38 Етиз болса дуниядур, яхши уруқ Падишалиқниң оғуллиридур. Явайи от-чөпләр болса рәзил Шәйтанниң оғуллиридур.
39 Явайи от-чөп уруқлирини чачқан дүшмән Шәйтандур. Орма вақти заман ахиридур, ормичилар болса пәриштиләрдур.
40 Худди явайи от-чөпләрни жиғип отта көйдүргәндәк, бу заманниң ахирида һәм шундақ болиду.
41 Инсан Оғли өз пәриштилирини әвәтиду вә шу пәриштиләр униң Падишалиғидин башқиларға путликашаң болидиғанларни вә яманлиқ қилғучиларни жиғип,
42 уларни лавулдап көйүватқан очаққа ташлайду. Улар у йәрдә жиғлап, чишлирини ғучурлитиду.
43 Шу чағда адил адәмләр Атисиниң Падишалиғида қуяштәк чақнайду. Бу сөзләрни қулиғиңларда чиң тутуңлар!
44 Худа Падишалиғи худди етизда йошурулған ғәзнигә охшайду. Бир адәм уни тепивелип, қайта йошуруп көмүп қойидудә, хошал-хорам қайтип берип барчә мал-мүлкини сетип, шу етизни сетивалиду.
45 Худа Падишалиғи йәнә чирайлиқ үнчә-мәрвайитларни издәп сәпәр қилип жүргән содигәргә охшайду.
46 Содигәр қиммәтбаһа бир мәрвайитни тапқанда, дәрһал берип барчә мал-мүлкини сетип, әшу мәрвайитни сетивалиду.
47 Худа Падишалиғи йәнә деңизға селинип һәрхил белиқларни тутидиған бир торға охшайду.
48 Тор тошқанда, адәмләр торни қирғаққа тартип чиқириду. Андин олтирип, яхши белиқларни илғап севәтләргә жиғиду, лекин яримаслирини ташлаветиду.
49 Бу заманниң ахиридиму шундақ болиду. Пәриштиләр келип яман кишиләрни адил кишиләрдин айрийду
50 вә уларни лавулдап көйүватқан очаққа ташлайду. Улар у йәрдә жиғлап, чишлирини ғучурлитиду».
51 Әйса улардин: «Бу сөзлиримни чүшәндиңларму?»— дәп сориди. Шагиртлар униңға: «Чүшәндуқ»,— дәп җавап бәрди.
52 Андин кейин Әйса уларға мундақ деди: «Демәк, Худа Падишалиғи тоғрилиқ тәлим алған һәрқандақ киши худди өз ғәзнисидин кона вә йеңи нәрсиләрни чиқириватқан өй егисигә охшайду».
53 Әйса бу тәмсилләрни сөзләп бәргәндин кейин, шу йәрдин кәтти.
54 У жутиға қайтип келип, синагогта кишиләргә тәлим беришкә башлиди. Көпчилик һәйран болушуп: «Бу адәмниң бундақ әқил-парасити вә мөҗүзиләрни қилиш күчи қәйәрдин кәлгәнду?
55 У яғашчиниң оғлиғу? Анисиниң исми Мәрийәм, инилири Яқуп, Йүсүп, Симун вә Йәһуда әмәсму?
56 Сиңиллириниң һәммиси аримиздиғу? Ундақта, буларниң һәммиси униңға қәйәрдин кәлгәнду?»— дейишәтти.
57 Шуниң билән көпчиликниң униңға ишәнгүси кәлмәй, уни рәт қилди. Әйса уларға мундақ деди: «Бир пәйғәмбәр өз жути вә өйидә һөрмәткә сазавәр болмайду».
58 Хәлиқ униңға ишәнмигәч, Әйса у йәрдә көп мөҗүзиләрни көрсәтмиди.
