Ибтидо 16:1–16

  • Ҳожар ва Исмоил (1–16)

16  Ибромнинг хотини Сорай бефарзанд эди+. Унинг Ҳожар исмли мисрлик чўриси бор эди+. 2  Сорай Ибромга: «Илтимос, гапимга қулоқ солинг! Яҳова менга фарзанд бермади. Шунинг учун, чўримнинг ёнига киринг. Эҳтимол, шу йўсин мен фарзандли бўларман»+,— деб айтди. Ибром Сорайнинг гапига қулоқ солди. 3  Ибром Канъон юртида яшаётганига ўн йил бўлганда, унинг хотини Сорай мисрлик чўриси Ҳожарни эри Ибромга хотин қилиб берди. 4  Шундай қилиб, Ибром Ҳожарга яқинлашди ва у ҳомиладор бўлди. Ҳожар ҳомиладор эканини билгач, бекасини менсимай қўйди. 5  Шунда Сорай Ибромга: «Менинг таҳқирланишимга сиз жавобгарсиз. Ўзим чўримни қўйнингизга солиб қўйдим*. У эса ҳомиладор эканини билганидан кейин мени назарига илмай қўйди. Энди орамиздаги бу масалани Яҳовага солдим»,— деб айтди. 6  Ибром Сорайга: «Мана, чўринг ўз измингда. У билан қандай йўл тутишни маъқул деб билсанг, шундай қил»,— деди. Сўнгра, Сорай чўрисини камсита бошлади ва Ҳожар ундан қочиб кетди. 7  Кейинроқ Яҳованинг фариштаси уни саҳродаги булоқ — Шурга+ олиб борадиган йўлдаги булоқ ёнидан топди. 8  У: «Эй, Сорайнинг чўриси Ҳожар, қаердан келиб, қаерга кетяпсан?» — деб сўради. Ҳожар унга жавобан: «Мен бекам Сорайдан қочиб келяпман»,— деди. 9  Яҳованинг фариштаси унга: «Бекангнинг олдига қайтиб бор ва унга итоатли бўлиб юр»,— деб айтди. 10  Сўнг Яҳованинг фариштаси: «Сенинг зурриётингни* шунчалик кўпайтираманки, уларнинг саноғига етолмайсан»+,— деди. 11  Яҳованинг фариштаси унга яна шуларни айтди: «Сен ҳомиладорсан ва ўғил туғиб, исмини Исмоил* қўясан, чунки Яҳова сенинг фарёдингни эшитди. 12  Ўғлинг ёввойи эшакдай* бўлади. У ҳаммага қарши, ҳамма унга қарши чиқади. У барча биродарларининг ёнида яшаб юради*». 13  Ҳожар ўзи билан гаплашган Яҳовага мурожаат қилиб: «Сен ҳамма нарсани кўра оладиган* Худосан»+,— деди. Чунки Ҳожар: «Ҳақиқатан ҳам бу ерда мени кўриб турганни кўрдимми?» — деб ўйлаган эди. 14  Шунинг учун ушбу булоқ Бэр-Лахай-Руй*, деб аталиб қолди. (Бу булоқ Кадеш билан Бариднинг ўртасида жойлашган.) 15  Ҳожар Ибромга ўғил туғиб берди ва Ибром ўғлининг исмини Исмоил қўйди+. 16  Ҳожар Исмоилни туққанида, Ибром 86 ёшда эди.

Изоҳлар

Сўзма-сўз «қўлингизга бердим».
Сўзма-сўз «уруғингни».
Маъноси «Худо эшитади».
Ёки «қулон». Айримларнинг фикрича «зебра». Эҳтимол бу, ўта кучли мустақиллик руҳини намоён этишига ишора қилган.
Бошқа вариант «барча биродарларига душман бўлиб яшайди».
Ёки «мени кўриб турган»; ёки «Ўзини кўрсатган».
Маъноси «мени кўриб турган барҳаёт Зотнинг булоғи».