Ibtido 42:1-38
42 Yoqub Misrda don borligidan xabar topib+, o‘g‘illariga: «Nega bir-biringizga qarab, qo‘l qovushtirib o‘tiribsizlar?» — dedi-da,
2 keyin: «Misrda don borligini eshitdim. Ochlikdan o‘lmasligimiz uchun o‘sha yerga borib, don sotib olib kelinglar»+,— deb qo‘shib qo‘ydi.
3 Shunday qilib, Yusufning o‘nta akasi+ don sotib olish uchun Misrga yo‘l olishdi.
4 Ammo Yoqub: «Tag‘in u bilan ham biror falokat ro‘y bermasin»+,— deya Yusufning ukasi Benyaminni+ akalari bilan birga yubormadi.
5 Kan’on yurtida ham ocharchilik hukm surayotgani bois, Isroilning o‘g‘illari boshqalar bilan birgalikda don sotib olish uchun Misrga kelishdi+.
6 Bu paytda Yusuf butun Misr yurti ustidan boshqarayotgan edi+. Yusuf, yerning turli chetlaridan kelgan odamlarga don sotardi+. Shu bois, Yusufning akalari ham uning oldiga kelib, boshlari yerga tekkuncha unga ta’zim qilishdi+.
7 Yusuf akalarini ko‘rishi bilanoq, ularni tanidi, biroq ularga o‘zining kimligini bildirmadi+. Yusuf ularga qo‘pol ohangda gapirib: «Qayerdan keldingizlar?» — deb so‘radi. Bunga ular: «Biz Kan’on yurtidanmiz, bu yerga don sotib olgani keldik»+,— deyishdi.
8 Yusuf akalarini tanidi, biroq ular uni tanimadilar.
9 O‘sha zahoti Yusuf akalari haqida ko‘rgan tushini esladi+ va ularga: «Sizlar ayg‘oqchisizlar! Sizlar yurtning himoyasiz hududlarini* ko‘rgani kelgansizlar!» — deya ularga do‘q qildi.
10 Ular Yusufga: «Yo‘q, taqsir, biz qullaringiz don sotib olgani kelganmiz.
11 Barchamiz bir otaning farzandlarimiz. Biz rostgo‘y kishilarmiz. Biz qullaringiz, ayg‘oqchi emasmiz»,— deyishdi.
12 Lekin Yusuf ularga: «Yo‘q! Sizlar yurtning himoyasiz hududlarini ko‘rgani kelgansizlar!» — dedi.
13 Bunga ular: «Qullaringiz 12 ta aka-ukamiz+. Biz Kan’on yurtidanmiz. Hammamiz bir otaning o‘g‘illarimiz+, kenja ukamiz otamiz bilan qoldi+, yana bitta ukamizdan esa ayrilib qolganmiz»+,— deb aytishdi.
14 Biroq Yusuf akalariga shunday dedi: «Ana aytdim-ku, sizlar ayg‘oqchisizlar!
15 Fir’avn haqqi qasam ichamanki, kenja ukangiz bu yerga kelmaguncha, sizlar hech qayerga ketmaysizlar. Shu tariqa sizlarni sinab, gaplaringiz rostmi yoki yolg‘onmi bilib olaman+.
16 Birortangiz borib, ukangizni olib keling. Ungacha qolganlaringiz nazorat ostida bo‘lib turasizlar. Shu tariqa sizlarni sinab, so‘zlaringiz rost ekanini bilib olaman. Agar gapingiz yolg‘on bo‘lsa, fir’avn haqqi qasam ichib aytamanki, sizlar ayg‘oqchi bo‘lib chiqasizlar».
17 Shunday qilib, Yusuf ularni uch kunga qamab qo‘ydi.
18 Uch kun o‘tgach, Yusuf ularga dedi: «Men haq Xudodan qo‘rqaman. Shu bois, tirik qolishingiz uchun men aytgandek qilinglar.
19 Agar sizlar rostgo‘y bo‘lsangiz, bittangiz qamoqda qoling. Qolganlaringiz bo‘lsa donni olib, uyingizga boringlar-da, ochlikdan qiynalayotgan xonadon ahlingizga yetkazinglar+.
20 Kenja ukangizni oldimga olib kelsangiz, rost gapirgan bo‘lasizlar va hayotingizni saqlab qolasizlar». Ular Yusufning gaplariga rozi bo‘lishdi.
21 Ular bir-biriga: «Biz ukamizga qilgan ishimiz uchun jazo tortyapmiz+. Chunki u rahm-shafqat so‘rab yolvorganida, uning azob tortayotganini ko‘rgan bo‘lsak-da, unga quloq solmagan edik. Shu bois, bunday baloga yo‘liqdik»,— deyishdi.
22 Keyin Ruben ularga: «Bolaga zarar yetkazmanglar, deb sizlarga aytmaganmidim?+ Ammo sizlar menga quloq solmadingiz. Endi uning xuni bizdan talab qilinyapti»+,— dedi.
23 Biroq Yusuf ularning gaplarini tushunayotganini sezishmadi, chunki Yusuf ular bilan tarjimon orqali gaplashayotgan edi.
24 Shunda Yusuf akalarining oldidan chiqib, yig‘lab yubordi+. Keyin qaytib kelib, ular bilan gaplashdi-da, oralaridan Shimo‘nni ajratib olib+, ularning ko‘zi oldida uni bog‘lab qo‘ydi+.
25 Bundan so‘ng, Yusuf ularning xurjunlarini don bilan to‘ldirishni, har birining pulini o‘z xurjuniga qaytarib solib qo‘yishni hamda ularga yo‘l uchun oziq-ovqat berishni buyurdi. Hammasi Yusuf buyurganidek bajarildi.
26 Keyin ular xurjunlarini eshaklariga yuklab, jo‘nab ketishdi.
27 Bir yerda tunagani to‘xtashganida, ulardan biri eshagiga yem berish uchun xurjunining og‘zini ochib qarasa, ustida pullari turgan ekan.
28 Shunda u birodarlariga: «Mening pullarimni xurjunimga qaytarib solib qo‘yishibdi!» — dedi. Bundan ularning yuragi orqaga tortib ketdi va titragancha bir-biriga qarab: «Ana, Xudo bizni jazolayapti!» — deyishdi.
29 Ular Kan’on yurtiga, otalari Yoqubning oldiga yetib kelishganda, yuz bergan voqealarning hammasini unga aytib berishdi:
30 «O‘sha yurtning xo‘jayini biz bilan qo‘pol ohangda gaplashib+, bizni ayg‘oqchilikda aybladi.
31 Lekin unga: “Biz ayg‘oqchi emasmiz. Biz rostgo‘y kishilarmiz+.
32 Biz 12 ta aka-ukamiz+, bir otaning o‘g‘illarimiz. Bitta ukamizdan ayrilib qolganmiz+, kenjamiz esa otamiz bilan Kan’on yurtida qolgan”+,— dedik.
33 Ammo o‘sha yurtning xo‘jayini bizga quyidagilarni aytdi: “Men rostgo‘y ekaningizni shundan bilib olaman: bitta birodaringiz men bilan qolsin+. Qolganlaringiz bo‘lsa donni olib, uyingizga boringlar-da, ochlikdan qiynalayotgan xonadon ahlingizga yetkazinglar+.
34 So‘ng kenjangizni mening oldimga olib kelinglar, shunda sizlar ayg‘oqchi emas, rostgo‘y kishilar ekaningizni bilib olaman. Men bilan qolgan birodaringizni ozod etib, bu yurtda savdo-sotiq qilishingizga ruxsat beraman”».
35 Ular o‘z xurjunlarini bo‘shata boshlaganda, har birining xurjunidan pul solingan tugunchalari chiqdi. Buni ko‘rib, o‘zlari ham, otalari ham qo‘rqib ketdi.
36 Shunda ularning otasi Yoqub: «Farzandlarimdan judo qildilaring!+ Yusuf yo‘q+, Shimo‘n ham yo‘q+, endi Benyaminni ham olib ketmoqchisizlar! Nega bularning bari mening boshimga tushdi?!» — deya xitob qildi.
37 Biroq Ruben, otasiga: «Agar Benyaminni qaytarib olib kelmasam, mening ikki o‘g‘limni o‘ldirishingiz mumkin+. Uni menga ishonib topshiring, uni sizga qaytarib olib kelishga va’da beraman»+,— deb aytdi.
38 Lekin Yoqub: «O‘g‘lim sizlar bilan bormaydi. Chunki uning akasi o‘lib, u bir o‘zi qolgan+. Tag‘in yo‘lda u bilan biror falokat ro‘y bersa, sizlar oqargan boshimga qayg‘u keltirib, meni go‘rga*+ tiqasizlar»+,— deb javob qaytardi.
Izohlar
^ Yoki «zaif tomonlarini».
^ Ibr. sheo‘l, ya’ni insoniyatning umumiy qabri. Lug‘atdagi «mozor» so‘ziga q.
